ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΦΟΥΣΚΩΣΤΕ ΑΠΟ ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΠΑΣΟΚΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ "ΑΠΟΧΡΩΣΕΩΝ", ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ "ΗΓΕΤΗ" (ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ), ΔΟΣΙΛΟΓΟ, ΔΗΛΩΣΙΑ, ΡΟΥΦΙΑΝΟ, ΚΑΙ ΚΟΙΝΟ ΛΩΠΟΔΥΤΗ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΜΙΝΕΙΚΟ(ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΕΝΕΙΚΟ ΖΕΤΚΙΝ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΡΑΒΙΝΟ ΑΘΗΝΩΝ).ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ΚΟΝΔΥΛΙΟ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ "ΦΙΛΗΣ" ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. ΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΣΤ ΣΚΑΤΟΨΥΧΕ ΚΕΡΑΤΑ
ΤΡΊΤΗ, 3 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2012
Ο Α. Παπανδρέου κάρφωνε αριστερούς για να σώσει το τομάρι του (ντοκουμέντο της ντροπής)
Πρόκειται για την κατάπτυστη δήλωση μετανοίας την οποία έγραψε και υπέγραψε το 1939 χωρίς να υποστεί βασανιστήρια, καταδίδοντας – ρουφιανεύοντας αρκετούς αριστερούς συντρόφους του στην Ασφάλεια της δικτατορίας του Μεταξά, με στόχο να σώσει το τομάρι του. Τελικά τον στόχο του τον πέτυχε ο Ανδρέας. Κάρφωσε τους τροτσκιστές συντρόφους του και η δικτατορία του Μεταξά τον αντάμειψε δίνοντάς του άδεια για μετανάστευση στην Αμερική, την εποχή που οι αριστεροί σάπιζαν είτε στις φυλακές είτε σε ξερονήσια στα οποία είχαν εξοριστεί.
Παραθέτουμε τη δήλωση του Α. Παπανδρέου, η οποία θα μπορούσε να λέγεται και «ντοκουμέντο της ντροπής» :
ΔΗΛΩΣΙΣ
Ο υπογεγραμμένος Ανδρέας Παπανδρέου του Γεωργίου γεννηθείς εις Χίο και κατοικών εις Αθήνας, φοιτητής Νομικής, ετών 20, δηλώνω ότι:
Το έτος 1933, όταν ήμουν μαθητής του Κολεγίου εις την Τρίτην τάξιν του Γυμνασίου, μου δόθηκε ευκαιρία κατόπιν μιας διαλέξεως γενομένης υπό ενός συμμαθητού μου υπέρ του φασισμού να μιλήσω δια τον αντίποδά του τον κομμουνισμό. Τούτο έκανα εμφορούμενος από δημοκρατικές αντιλήψεις επιχείρησα δε να κάνω μια αντικειμενική ανάπτυξη του συστήματος τούτου. Εκ της γενομένης μελέτης άρχισα να κατακτώμαι υπό των αντιλήψεων τούτων περί το τέλος του έτους 1933 και τις αρχές του 1934 είχα πλέον πλήρως πιστέψει. Κατά τις αρχές του 1934 εξέδωσα υπό τον τίτλο το 'Ξεκίνημα' κομμουνιστικό περιοδικό εις το οποίο ανέπτυσσα το κομμουνιστικό Μανιφέστο. Εξέδωσα δυο φύλλα του περιοδικού τούτου των τε πολιτείαις και των Σχολείων επιβάντων. Το Κολέγιο κάτεσχε τα εναπομείναντα φύλλα και το Κράτος με απάλλαξε λόγω επιπολαιότητας. Μετ' ολίγο χρονικό διάστημα κατά το έτος 1935 εξέδωσα πολυγραφημένη προκήρυξη υπέρ της Δημοκρατίας δεν μπόρεσα όμως να την διανείμω διότι το Κολέγιο την κατέσχε απείλησαν με την ποινή της αποβολής, από τότε μέχρι το τέλος του 1936 δεν σημείωσα δράση κομμουνιστική, μου δόθηκε όμως η ευκαιρία να μελετήσω ενδελεχώς τα του κομμουνισμού και να καταλήξω στην αντίληψη ότι η τρίτη διεθνής δεν εξυπηρετεί την ιδέαν αλλά ότι η 4η διεθνής αντιθέτως επιτελεί πράγματι τούτο.
Περί των αρχών του 1937 γνωρίστηκα στη φοιτητική λέσχη με κάποιον Γρηγορίου φοιτητή που ανήκε σε μια οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος, ανέλαβε δε να με κατατοπίσει πληρέστερα για τη 4η Διεθνή. Κατά την εποχή αυτή αναγίγνωσκα το 'Προλετάριο' και συνεισέφερα στην ταξική αλληλεγγύη. Ο Γρηγορίου επρόκειτο να αποχωρήσει στο εξωτερικό περί το τέλος του 1937 με συνέστησε σε κάποιο Αριστογείτονα που αργότερα από τη σύλληψη του έμαθα ότι ήταν ο Δημοσθένης Βουρσούκης. Εκτός των άλλων ο Βουρσούκης ανέλαβε να με μορφώσει πληρέστερα. Γνωρίστηκα επίσης με ένα δάσκαλο ονόματι Επαμεινώνδα Γιαννακό. Ο Γιαννακός με έβαλε και αυτός στην τεταρτοδιεθνιστική Πολιτική. Συνεχίσαμε κατ' αυτό τον τρόπο μέχρι του Σεπτεμβρίου του 1937 οπότε υπέπεσε στη αντίληψη του Πατρός μου ότι είχα εις την κατοχή μου τον «Προλετάριο» και κατόπιν των γενομένων παρατηρήσεων από αυτόν αναγκάστηκα να αποσυρθώ. Όμως η απόσυρση δεν ήταν οριστική. Στις αρχές του καλοκαιριού του 1930 εισήχθηκα στην κλινική του Ασημακοπούλου όπου και μου έγινε εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Μετά το τέλος της εγχείρησης και ενώ βρισκόμουν στην κλινική ανέγνωσα στο «Ελεύθερο Βήμα» την σύλληψη των ανθρώπων τους οποίους είχα γνωρίσει, αποφάσισα δε να αναμειχθώ και πάλι στη κομμουνιστική κίνηση. Άρχισα τότε χωρίς να έχω οποιαδήποτε σύνδεση με την οργάνωση την προσπάθεια του να κατακτήσω και άλλους στις αντιλήψεις μου. Την τοιαύτη προσπάθεια επιχείρησα το πρώτο εις τον κύκλο των αμέσων φίλων μου. Εκμεταλλευόμενος τον εξαιρετικό σύνδεσμο τους με εμένα επιχειρούσα να επηρεάσω αυτούς. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι συνάντησα τις συστηματικές αντιδράσεις τους, πολλές φορές δε βρέθηκα αντιμέτωπος προσπαθειών των να με απομακρύνουν σε συνεργασία με την οικογένεια μου από τις ιδέες αυτές. Εις τον κύκλο των άμεσων φίλων μου ανήκαν οι κύριοι Κύρκος Κύρκος, Καστοριάδης Κορνήλιος, Κοντογιάννης Ιωάννης, Καράμπελας Χρήστος, Βαλκας Χρήστος. Ενώ ευρισκόμουν χωρίς οποιαδήποτε επαφή έλαβα περί τον Δεκέμβριο του 1933 τηλεφώνημα επί του οποίου με καλούσε για συνάντηση συνωμοτικό πρόσωπο το οποίο μου επέτρεψε να γνωρίσω ότι είχε σχέση με την κίνηση αυτή. Κατέβηκα πράγματι εις το καθορισμένο όπως δέον και συνάντησα το εν λόγω πρόσωπο. Αυτός μου ανακοίνωσε ότι λεγότανε Χρήστος Σούλας και ότι είχε αποδράσει από τις φυλακές της Ακροναυπλίας. Μετά την σύλληψή του αρχίζει η περίοδος συνεργασίας μου με τον Μεγαριώτη, με τον οποίον με είχε φέρει σε επαφή ο Χρ. Σούλας αρκετό χρόνο προ της συλλήψεώς του.
Όπως συνάγεται εκ της μετ' αυτού ειδικής συνεργασίας μου, ο Μεγαριώτης ήταν το κοινό εις όλη την υπόθεση πρόσωπο. Εις την δική μας οργάνωση τα πόστα δεν ανακοινώνονταν με τυπικό τρόπο οίτινα είχαν τόσο οργανικό χαρακτήρα δυνάμεθα εν τούτοις να συμπεράνουμε ότι ο Μεγαριώτης είχε θέση Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής της οργάνωσης. Με τον χρόνο κατέστην το αμεσότερο με τον Μεγαριώτη συνδεόμενο πρόσωπο. Συναντώμεθα και συζητούσαμε επί της πολιτικής καταστάσεως, κατευθύνσεων κλπ. Ανέλαβα επίσης την σύνταξη, δακτυλογράφηση, πολιτογράφηση κλπ. του φύλλου, όλα συνολικά του φύλλου αφορώντα, καθώς και την κίνηση των νέων. Εκ της όλης μου σχέσεως με τον Μεγαριώτη δύναται να συναχθεί ότι είχα σχέση μέλους κεντρικής επιτροπής με καθήκοντα το φύλλο και την κίνηση των νέων. Συνάμα αποτελούσα για την εκ του εξωτερικού ύλη τον συνδετικό κρίκο. Είχα δε εις το πεδίο του κομμουνισμού πολυσχιδή δράση.
Αισθάνομαι εν τούτοις τώρα μετάνοια για την εν λόγω δράση μου. Αντιλαμβάνομαι πλέον σαφώς ότι η κομμουνιστική δράση είναι καταστρεπτική εις όλες τις ηθικές απόλυτες αξίες, δεν δύναται δε παρά να δημιουργήσει ερείπια.
Πεισθείς πλέον οριστικά και αμετάκλητα εις αυτό αποκηρύσσω και καταδικάζω τις κομμουνιστικές ιδέες δηλώνω δε ότι του λοιπού θα διάγω βίο ο οποίος θα πλαισιώνεται εντός των απολύτων ηθικών αξιών και της Ελληνικής παράδοσης.
Εν Αθήναις την 7 Ιουλίου 1939
Ο ΔΗΛΩΝ
Παπανδρέου Ανδρέας
Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Ασφάλεια του Μανιαδάκη απέσπασε την παραπάνω δήλωση από τον «ήρωα» Ανδρέα μετά από …. ένα χαστούκι ! Τα επόμενα χρόνια, ο Ανδρέας απέφευγε σκόπιμα να αναφερθεί στην κατάπτυστη δήλωσή του και στο ότι κατέδωσε τους πρώην συντρόφους του. Επίσης δεν είπε ποτέ ότι υπέστη κάποιο είδος βασανιστηρίου από τα όργανα της βασιλομεταξικής δικτατορίας, ακόμα και μετά την πτώση της.
Φρόντισε να σώσει το τομάρι του καταδίδοντας τους τροτσκιστές συντρόφους του και για αντάλλαγμα η δικτατορία τού πρόσφερε την άδεια να πάει στις ΗΠΑ.
Στις ΗΠΑ, την περίοδο 1943 – 1944 υπηρέτησε ως εθελοντής στο Αμερικάνικο Πολεμικό Ναυτικό και συγκεκριμένα ως … νοσοκόμος. (Ως γνωστόν, δεν υπηρέτησε ποτέ τη στρατιωτική του θητεία στον Ελληνικό Στρατό).
Μερικές διευκρινίσεις και επεξηγήσεις :
Επειδή κάποιος που θα διαβάσει την παραπάνω δήλωση μπορεί να νομίσει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε μεγάλη συνεισφορά στην τροτσκιστική αριστερά και ότι ίσως είχε κάποια σημαντική θέση σε κάποια τροτσκιστική οργάνωση, διευκρινίζουμε ότι ο Ανδρέας ασχολήθηκε απλώς με τη δακτυλογράφηση του «Προλετάριου», του μόνου τότε κομμουνιστικού – τροτσκιστικού οργάνου που κυκλοφόρησε το διάστημα 1937 - 1939. Η επαφή του με την τροτσκιστική οργάνωση ΕΟΚΔΕ του θρυλικού Παντελή Πουλιόπουλου (πρώην γ.γ. του ΚΚΕ και στη συνέχεια ηγέτη των τροτσκιστών) ήταν πολύ σύντομη σε διάρκεια. Επίσης, δεν έγινε ποτέ ηγετικό στέλεχος της ΕΟΚΔΕ. Δεν μπήκε στην Κεντρική της Επιτροπή όπως ο ίδιος αναφέρει στη δήλωσή του. Στο θέμα αυτό τον διαψεύδει άλλωστε και ο παλαίμαχος τροτσκιστής Μενέλαος Μεγαριώτης.
Ο Μενέλαος Μεγαριώτης, σε επιστολή που είχε στείλει στο περιοδικό "Σχολιαστής" (Σεπτέμβριος 1986), ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής :
« 1. Ο «δάσκαλος» για τον οποίο μιλάει ο Τάκης Κύρκος δεν ήταν ούτε ο Δημοσθένης Βουρσούκης ούτε ο Μενέλαος Μεγαριώτης (που υποθέτει ο Κορνήλιος Καστοριάδης). Δάσκαλος (και φοιτητής συνάμα) ήταν ο Νώντας Γιαννακός που εκτελέστηκε μαζί με τον Παντελή Πουλιόπουλο, τον Γιάννη Ξυπόλητο και τον Γιάννη Μακρή στις 6 Ιούνη 1943 στο Κούρνοβο. Ο Δημοσθένης Βουρσούκης (που δεν ήταν «καπνεργάτης») ήταν φοιτητής και σαν μέλος τότε της Κεντρικής Επιτροπής της Ενιαίας Οργάνωσης Κομμουνιστών-Διεθνιστών Ελλάδας (ΕΟΚΔΕ) παρακολουθούσε την τροτσκιστική φράξια στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. (Εκτελέστηκε κι αυτός στα τέλη του 1944 από σταλινικούς της ΟΠΛΑ).
2. Ο Ανδρέας Παπανδρέου πραγματικά είχε συνδεθεί το 1937 με τον Δημοσθένη Βουρσούκη και γνωρίστηκε επίσης με τον Επαμεινώνδα Γιαννακό και τον Παντελή Πουλιόπουλο. Από το Σεπτέμβρη του 1937 ο Α. Παπανδρέου, πιεζόμενος από τον πατέρα του, διακόπτει τη δραστηριότητα του και την επαφή του με την ΕΟΚΔΕ. Θα την επαναλάβει ύστερα από ένα χρόνο περίπου (προς τα τέλη του 1938), όταν συνδέθηκε μαζί μου.
3. Για ένα διάστημα (εξάμηνο; ) υπήρξε πολύτιμη η συνδρομή του Ανδρέα Παπανδρέου στη διεκπεραίωση ορισμένης παράνομης δουλειάς που σχετιζόταν με τη δακτυλογράφηση του «Προλετάριου», του μόνου τότε κομουνιστικού - διεθνιστικού οργάνου που κυκλοφόρησε από τις αρχές του 1937 ως το καλοκαίρι του 1939 τριάντα φύλλα. Όμως αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι ο Α.Π. «είχε τη θέση μέλους της Κεντρικής Επιτροπής» της ΕΟΚΔΕ - όπως γράφει ο ίδιος στη δήλωση αποκήρυξης του κομμουνισμού της 7 Ιούλη 1939. Είναι γνωστό ότι στην Κεντρική Επιτροπή μιας επαναστατικής οργάνωσης εκλέγονται από την συνδιάσκεψη ή το συνέδριο της μόνο πρόσωπα που έχουν κάποια «κομματική ηλικία» και έχουν υποστεί κάποια δοκιμασία. Ούτε την πρώτη ούτε τη δεύτερη προϋπόθεση συγκέντρωνε ο Α.Π. Περνούσε τότε ένα στάδιο δοκιμασίας από την οποία δεν βγήκε αλώβητος. Γιατί βέβαια στιγμάτισε την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του εικοσάχρονου τότε φοιτητή η δήλωση του και η γενικότερη στάση του στην Ασφάλεια: κατονομασία του κύκλου των φίλων του που προσπαθούσε να επηρεάσει, αλλά και φυλακισμένων και διωκόμενων για την επαναστατική δραστηριότητα τους αγωνιστών - όπως ήταν και η δική μου περίπτωση που είχα δυο χρόνια στην παρανομία κινούμενος μεταξύ Αθηνών και Θεσσαλονίκης και εργαζόμενος σε μια οικοδομή στην οδό Θεμιστοκλέους όπου και με πιάσανε λίγο μετά τη σύλληψη και ανάκριση του Α.Π. Δεν είναι επίσης αλήθεια ότι ήμουνα «γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής». [….] » .
Από τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου διέπρεψε όχι μόνο στον τομέα της διαφθοράς, της απάτης και της υπερχρέωσης της Ελλάδας, αλλά και στον τομέα της ρουφιανιάς.
ΤΕΤΆΡΤΗ, 5 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2011
Στελέχη του ΠΑΣΟΚ που υμνούσαν τη χούντα
Πολλοί από εμάς γνωρίζουν ότι πολυάριθμοι πολιτικοί της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ., στο παρελθόν υμνούσαν και χειροκροτούσαν τη χούντα των συνταγματαρχών. Οι πληροφορίες για τα φιλοχουντικά στελέχη της ΝΔ και το ΛΑΟΣ είναι πολλές, όμως για το ΠΑΣΟΚ λιγοστές. Στο κείμενο που ακολουθεί υπάρχει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αναφορά στα φιλοχουντικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Παραθέτουμε το κείμενο που έχει δημοσιευτεί σε διάφορες ιστοσελίδες :
« Πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως οι: Αντώνης Στρατής, Ηλίας Κατριβάνος, Λυμπέρης Λυμπεράκης, και Δημήτρης Ρέππας έστελναν συγχαρητήρια στον [δικτάτορα] Γεώργιο Παπαδόπουλο και ήταν υπέρμαχοι της επταετίας ή “χούντας” όπως οι ίδιοι την αποκαλούν τώρα. Λέτε να είναι τυχαίο που τα ιστολόγια μιλάνε για “χούντα του ΠΑΣΟΚ”; Μάλλον κάποια στελέχη έχουν ασχοληθεί πολύ με το θέμα και ήταν υπέρμαχοι της “χούντας”.
Διαβάζουμε στην Βραδυνή του 1981 πριν τις εκλογές :
* Εξυμνούσαν την “Εθνοσωτήριο” σε συγκεντρώσεις
* Αρθρογραφούσαν υπέρ του χουντικού συντάγματος
* Αξίωναν συμβιβασμό των φοιτητών με την καθεστηκυία τάξη
* Έστελναν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στον Παπαδόπουλο
Διαβάζουμε για τον κ. Ρέππα:
Εξάλλου ο νυν αναπληρωτής γραμματέας ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος στον νομό Αρκαδίας κ. Δημ. Ρέππας σαν τριτοετής φοιτητής της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών τον Νοέμβριο 1972, δηλαδή την εποχή που το φοιτητικό κίνημα είχε απλωθεί στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, έγραφε σε επιστολή του σε αθηναϊκή εφημερίδα:
“Εν όψει των αρχαιρεσιών εις τους φοιτητικούς συλλόγους, οι δια ζώσης αντεγκλήσεις μεταξύ των σπουδαστών και οι μέσω των εφημερίδων οξείαι ερωταπαντήσεις, δημιουργούν ατμόσφαιραν απτομένην της καταστάσεως απώλειας της φοιτητικής αξιοπρέπειας και κλίμα ασύμφορορον δια την φοιτητικήν υπόθεσιν. Αι διορισμέναι διοικήσεις, βαλλόμεναι πανταχόθεν, αντιδρούν δι’ ανακοινώσεων – καυχησιολογιών και όχι δια της αποστοματικής πράγματι απαντήσεως των συνετών πράξεων, τας οποίας τους υποδεικνύει η λογική του δικαίου και το αίσθημα συνεπείας εις την εκτέλεσιν του έργου. Οι αντιδικούντες πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά την καθεστηκυίαν τάξιν εις τας φοιτικάς διοικήσεις όχι ανεχόμενοι συμβιβασμού αλλά προς γενικόν όφελος προσαρμοζόμενοι. Η ιδεολογία ενός εκάστου να παύση να δηλητηριάζη την συμπεριφορά του στον σπουδαστικόν χώρον, την στιγμήνπου καυτά αναμένουν την λύσιν των πλείστα φοιτητικά αιτήματα. Ας σταματήσει ο θόρυβος απ’ όπου κι άν προέρχεται, ώστε οι δημιουργοί του να μη χαρακτηρισθούν αξίες που σαν τους ποταμούς κάνουν μεγάλον θόρυβον, επειδή ακριβώς στερούνται βάθου.
Οι φοιτηταί μόνον ηνωμένοι θα επιτύχουν τους σκοπούς των. Η διχόνοια που κρυφολαχταρά να κατοιήση στις κάλπες της …. Συνάδελφοι, αν τώρα διχασθούμε ποτέ πια δεν θα είμαστε ισχυροί. Η φοιτητική μας ιδιότης ας μη εξυπηρετήσει σκοπούς που απέχουν, των φοιτητικών συμφερόντων και μεταβάλουν το σπουδαστικόν χώρον εις πολιτικήν κονίστρον….”
Έτσι, λοιπόν ο σημερινός “αρχινεολαίος” του ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της δικτατορίας ήταν απολογητής των διορισμένων διοικήσεων και υπέρμαχος του συμβιβασμού…
Να τι τονίζουν στην σχετική επιστολή τους οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, την οποίαν απηύθυναν στην Νομαρχιακή Επιτροπή Αρκαδίας όταν γίνονταν τα μαγειρέματα για την επιλογή των υποψηφίων του κόμματος.
“Το κείμενο αφιερώνεται εξαιρετικά σ΄ όλους εκείνους που πέρασαν από την Ασφάλεια και την ΕΣΑ, βασανίστηκαν, αγωνίστηκαν για να δουν μια Ελλάδα λεύτερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική και σοσοαλιστική…. Το κέιμενον το υπογράφει ο Δ. Ρέππας τότε φοιτητής Οδοντιατρικής, σήμερα αναπληρωτής γραμματέας της Ν. ΠΑΣΟΚ καιυποψήφιος Αρκαδίας. Τί λένε άραγε για τα γραφόμενά του οι συναγωνιστές του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος και η ηγεσία του Κινήματος;
Το κείμενο που ακολουθεί παρετίθετο στην επιστολή, μην νομίσετε ότι το έγραψε κανένας φασίστας, χουντοβασιλικός χουντίσας, ακροδεξιός ή κανένας απολίτικος ακροδεξιός. Το έγραψε ο σημερινός αναπληρωτής γραμματέας της Ν. ΠΑΣΟΚ εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Σάββατο 11 Νοέμβρη 1972 – όταν όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, όταν τα μπουντρούμια της ΕΣΑ και της Ασφάλειας ήταν γεμάτα από αγωνιστές φοιτητές, όταν πλέον οι φοιτητές είχον στρατευθή για την αντιδικτατορική τους δράση και πολλοί άλλοι καταλάμβαναν την Νομική διαδηλώνοντας έμπρακτα την αντίθεσή τους στο φασιστικό καθεστώς.
(Ακολουθεί το κείμενο που παραθέσαμε)
Βέβαια τα πάντα χωρεί και ουδέν μένει. ¨Ετσι δεν είναι απίθανο ο πρώην οπαδός του πλατωνικού αριστοκρατισμού να έχη μεταβληθή σε τωρινό υπέρμαχο του μαρξιστικού σοσιαλισμού. Τούτο όμως δεν είναι προσωπικό του ζήτημα και δεν αφορά το ΠΑΣΟΚ ούτε το λαικό κίνημα. Άλλωστε ίδιο της Δημοκρατίας είναι το συγχωρείν όχι όμως το λησμονείν. Το ζήτημα Δ. Ρέππα είναι θέμα ηθικής και πολιτικής τάξης και γι αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί από το ΠΑΣΟΚ με κριτήριο πιθανόν τη συγγνώμην αλλά ποτέ τη λήθη εκτός κι αν το κίνημα έχει χάσει την ιστορική μνήμη του.
Φίλοι του ΠΑΣΟΚ” » .
Στο γήπεδο της ομάδας του Παναρκαδικού, ο Λ. Λυμπεράκης μίλησε στους παρευρισκόμενους εκφράζοντας τη βαθιά ικανοποίησή του «δια τους υπέρ της Δημοκρατίας αγώνας του αρχηγού της Επαναστάσεως», δηλαδή του δικτάτορα.
Ο Αντώνης Στρατής ήταν από τους πρώτους που έστειλαν συγχαρητήριο τηλεγράφημα στο δικτάτορα Παπαδόπουλο που γλύτωσε από την απόπειρα δολοφονίας που είχε πραγματοποιήσει ο αντιστασιακός Αλέξανδρος Παναγούλης.
Ο Ηλίας Κατριβάνος επί χούντας, προέτρεπε το λαό να υπερψηφίσει το χουντικό ψευτο – σύνταγμα του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Βάζουμε μια φωτογραφία του Ηλία Κατριβάνου, για να δείτε ποιος ήταν. Κάντε αριστερό κλικ πάνω στην εικόνα για να τη δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος. Ο Η. Κατριβάνος γεννήθηκε το 1914. Πολιτεύτηκε με την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και αργότερα με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Διετέλεσε υφυπουργός Εσωτερικών το 1984. Πέθανε το 1993.
Ο Δημήτρης Ρέππας γεννήθηκε το 1952 στο Λεωνίδιο. Το 1981 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε υπουργός Τύπου - Κυβερνητικός εκπρόσωπος και υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων στις κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη. Στις 7 Οκτωβρίου 2009 έγινε υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο Δημήτρης Ρέππας, με βάση τα όσα έγραψε ο ίδιος την περίοδο της χούντας, έδειξε ότι ήταν υπέρμαχος των διορισμένων από τη χούντα διοικήσεων των φοιτητικών σχολών.
Παραθέτουμε το κείμενο που έχει δημοσιευτεί σε διάφορες ιστοσελίδες :
« Πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως οι: Αντώνης Στρατής, Ηλίας Κατριβάνος, Λυμπέρης Λυμπεράκης, και Δημήτρης Ρέππας έστελναν συγχαρητήρια στον [δικτάτορα] Γεώργιο Παπαδόπουλο και ήταν υπέρμαχοι της επταετίας ή “χούντας” όπως οι ίδιοι την αποκαλούν τώρα. Λέτε να είναι τυχαίο που τα ιστολόγια μιλάνε για “χούντα του ΠΑΣΟΚ”; Μάλλον κάποια στελέχη έχουν ασχοληθεί πολύ με το θέμα και ήταν υπέρμαχοι της “χούντας”.
Διαβάζουμε στην Βραδυνή του 1981 πριν τις εκλογές :
* Εξυμνούσαν την “Εθνοσωτήριο” σε συγκεντρώσεις
* Αρθρογραφούσαν υπέρ του χουντικού συντάγματος
* Αξίωναν συμβιβασμό των φοιτητών με την καθεστηκυία τάξη
* Έστελναν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στον Παπαδόπουλο
Διαβάζουμε για τον κ. Ρέππα:
Εξάλλου ο νυν αναπληρωτής γραμματέας ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος στον νομό Αρκαδίας κ. Δημ. Ρέππας σαν τριτοετής φοιτητής της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών τον Νοέμβριο 1972, δηλαδή την εποχή που το φοιτητικό κίνημα είχε απλωθεί στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, έγραφε σε επιστολή του σε αθηναϊκή εφημερίδα:
“Εν όψει των αρχαιρεσιών εις τους φοιτητικούς συλλόγους, οι δια ζώσης αντεγκλήσεις μεταξύ των σπουδαστών και οι μέσω των εφημερίδων οξείαι ερωταπαντήσεις, δημιουργούν ατμόσφαιραν απτομένην της καταστάσεως απώλειας της φοιτητικής αξιοπρέπειας και κλίμα ασύμφορορον δια την φοιτητικήν υπόθεσιν. Αι διορισμέναι διοικήσεις, βαλλόμεναι πανταχόθεν, αντιδρούν δι’ ανακοινώσεων – καυχησιολογιών και όχι δια της αποστοματικής πράγματι απαντήσεως των συνετών πράξεων, τας οποίας τους υποδεικνύει η λογική του δικαίου και το αίσθημα συνεπείας εις την εκτέλεσιν του έργου. Οι αντιδικούντες πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά την καθεστηκυίαν τάξιν εις τας φοιτικάς διοικήσεις όχι ανεχόμενοι συμβιβασμού αλλά προς γενικόν όφελος προσαρμοζόμενοι. Η ιδεολογία ενός εκάστου να παύση να δηλητηριάζη την συμπεριφορά του στον σπουδαστικόν χώρον, την στιγμήνπου καυτά αναμένουν την λύσιν των πλείστα φοιτητικά αιτήματα. Ας σταματήσει ο θόρυβος απ’ όπου κι άν προέρχεται, ώστε οι δημιουργοί του να μη χαρακτηρισθούν αξίες που σαν τους ποταμούς κάνουν μεγάλον θόρυβον, επειδή ακριβώς στερούνται βάθου.
Οι φοιτηταί μόνον ηνωμένοι θα επιτύχουν τους σκοπούς των. Η διχόνοια που κρυφολαχταρά να κατοιήση στις κάλπες της …. Συνάδελφοι, αν τώρα διχασθούμε ποτέ πια δεν θα είμαστε ισχυροί. Η φοιτητική μας ιδιότης ας μη εξυπηρετήσει σκοπούς που απέχουν, των φοιτητικών συμφερόντων και μεταβάλουν το σπουδαστικόν χώρον εις πολιτικήν κονίστρον….”
Έτσι, λοιπόν ο σημερινός “αρχινεολαίος” του ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της δικτατορίας ήταν απολογητής των διορισμένων διοικήσεων και υπέρμαχος του συμβιβασμού…
Να τι τονίζουν στην σχετική επιστολή τους οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, την οποίαν απηύθυναν στην Νομαρχιακή Επιτροπή Αρκαδίας όταν γίνονταν τα μαγειρέματα για την επιλογή των υποψηφίων του κόμματος.
“Το κείμενο αφιερώνεται εξαιρετικά σ΄ όλους εκείνους που πέρασαν από την Ασφάλεια και την ΕΣΑ, βασανίστηκαν, αγωνίστηκαν για να δουν μια Ελλάδα λεύτερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική και σοσοαλιστική…. Το κέιμενον το υπογράφει ο Δ. Ρέππας τότε φοιτητής Οδοντιατρικής, σήμερα αναπληρωτής γραμματέας της Ν. ΠΑΣΟΚ καιυποψήφιος Αρκαδίας. Τί λένε άραγε για τα γραφόμενά του οι συναγωνιστές του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος και η ηγεσία του Κινήματος;
Το κείμενο που ακολουθεί παρετίθετο στην επιστολή, μην νομίσετε ότι το έγραψε κανένας φασίστας, χουντοβασιλικός χουντίσας, ακροδεξιός ή κανένας απολίτικος ακροδεξιός. Το έγραψε ο σημερινός αναπληρωτής γραμματέας της Ν. ΠΑΣΟΚ εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Σάββατο 11 Νοέμβρη 1972 – όταν όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, όταν τα μπουντρούμια της ΕΣΑ και της Ασφάλειας ήταν γεμάτα από αγωνιστές φοιτητές, όταν πλέον οι φοιτητές είχον στρατευθή για την αντιδικτατορική τους δράση και πολλοί άλλοι καταλάμβαναν την Νομική διαδηλώνοντας έμπρακτα την αντίθεσή τους στο φασιστικό καθεστώς.
(Ακολουθεί το κείμενο που παραθέσαμε)
Βέβαια τα πάντα χωρεί και ουδέν μένει. ¨Ετσι δεν είναι απίθανο ο πρώην οπαδός του πλατωνικού αριστοκρατισμού να έχη μεταβληθή σε τωρινό υπέρμαχο του μαρξιστικού σοσιαλισμού. Τούτο όμως δεν είναι προσωπικό του ζήτημα και δεν αφορά το ΠΑΣΟΚ ούτε το λαικό κίνημα. Άλλωστε ίδιο της Δημοκρατίας είναι το συγχωρείν όχι όμως το λησμονείν. Το ζήτημα Δ. Ρέππα είναι θέμα ηθικής και πολιτικής τάξης και γι αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί από το ΠΑΣΟΚ με κριτήριο πιθανόν τη συγγνώμην αλλά ποτέ τη λήθη εκτός κι αν το κίνημα έχει χάσει την ιστορική μνήμη του.
Φίλοι του ΠΑΣΟΚ” » .
Και τώρα μερικές δικές μας σημειώσεις για τα 4 στελέχη του ΠΑΣΟΚ που υμνούσαν τη χούντα και το δικτάτορα Παπαδόπουλο.
Στο γήπεδο της ομάδας του Παναρκαδικού, ο Λ. Λυμπεράκης μίλησε στους παρευρισκόμενους εκφράζοντας τη βαθιά ικανοποίησή του «δια τους υπέρ της Δημοκρατίας αγώνας του αρχηγού της Επαναστάσεως», δηλαδή του δικτάτορα.
Ο Αντώνης Στρατής ήταν από τους πρώτους που έστειλαν συγχαρητήριο τηλεγράφημα στο δικτάτορα Παπαδόπουλο που γλύτωσε από την απόπειρα δολοφονίας που είχε πραγματοποιήσει ο αντιστασιακός Αλέξανδρος Παναγούλης.
Ο Ηλίας Κατριβάνος επί χούντας, προέτρεπε το λαό να υπερψηφίσει το χουντικό ψευτο – σύνταγμα του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Βάζουμε μια φωτογραφία του Ηλία Κατριβάνου, για να δείτε ποιος ήταν. Κάντε αριστερό κλικ πάνω στην εικόνα για να τη δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος. Ο Η. Κατριβάνος γεννήθηκε το 1914. Πολιτεύτηκε με την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και αργότερα με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Διετέλεσε υφυπουργός Εσωτερικών το 1984. Πέθανε το 1993.
Ο Δημήτρης Ρέππας γεννήθηκε το 1952 στο Λεωνίδιο. Το 1981 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε υπουργός Τύπου - Κυβερνητικός εκπρόσωπος και υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων στις κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη. Στις 7 Οκτωβρίου 2009 έγινε υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο Δημήτρης Ρέππας, με βάση τα όσα έγραψε ο ίδιος την περίοδο της χούντας, έδειξε ότι ήταν υπέρμαχος των διορισμένων από τη χούντα διοικήσεων των φοιτητικών σχολών.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2011
Η δωροδοκία Α. Παπανδρέου - Μητσοτάκη από την ITT (έγγραφο - βόμβα)
Στο άρθρο αυτό θα αναφερθούμε με συντομία στον τρόπο με τον οποίο επενέβη η γιγαντιαία αμερικάνικη εταιρεία ITT στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας το 1965 και στην απόφασή της να δωροδοκήσει με μεγάλο χρηματικό ποσό τους Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (της Ένωσης Κέντρου) για να υπονομεύσουν την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου και να συμβάλλουν με διάφορους τρόπους στην πτώση της και στη δημιουργία κλίματος πολιτικής αστάθειας.
Η γιγαντιαία εταιρεία ITT Corporation (Διεθνής Τηλεφωνία Τηλεγραφία) εδρεύει στις ΗΠΑ (USA), είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστικός όμιλος εταιρειών τηλεπικοινωνιών στον κόσμο και διαθέτει πλήθος θυγατρικών εταιρειών. Έχει από παλιά συγκεντρώσει στα χέρια της και οικονομική και πολιτική δύναμη με αποτέλεσμα να δρα ανεξέλεγκτα και να επεμβαίνει ωμά και παρασκηνιακά στα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα διαφόρων χωρών, χρησιμοποιώντας διάφορα αθέμιτα μέσα για να ικανοποιήσει τα συμφέροντά της. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία και χρηματοδότηση του στρατιωτικού πραξικοπήματοςτου ακροδεξιού Πινοσέτ (το 1973) που ανέτρεψε τον νόμιμα εκλεγμένο σοσιαλιστή πρόεδρο της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε, ο οποίος ήταν ένας από τους ικανότερους κυβερνήτες στην ιστορία της Νότιας Αμερικής.
Βρώμικο ρόλο δεν έπαιξε μόνο στη Χιλή η αμερικάνικη ITT, αλλά και στην Ελλάδα. Το 1965, όταν η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου βρισκόταν στην εξουσία, η πανίσχυρη εταιρεία ITT αποφάσισε να παρέμβει στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας και να χρηματοδοτήσει την πτώση της κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ) και τη δημιουργία κλίματος πολιτικής αστάθειας, το οποίο θα οδηγούσε σε σύντομο χρονικό διάστημα στην πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας από τους ακροδεξιούς συνταγματάρχες.
Ο Χάρολντ Τζενήν [Harold "Hal" Sydney Geneen (1910 - 1997)] ήταν ο πρόεδρος της ITT που αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το βρώμικο σχέδιο αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα. Στενοί συνεργάτες του ήταν : 1) ο Ουίλιαμ Μέρριαμ (William R. Merriam), επικεφαλής στο γραφείο της ITT στην Washington των ΗΠΑ και 2) η Ντίτα Μπέαρντ(Dita Beard), γραμματέας της ITT, οπαδός των Ρεπουμπλικάνων και φίλη του επιχειρηματία Ροκφέλλερ (Rockefeller).
Ο πρόεδρος της ITT κάλεσε τον Ουίλιαμ Μέρριαμ και του ανέθεσε το σχέδιο «Προσέγγιση» (Approaching Project), δηλαδή την αποστασία βουλευτών της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ) για να πέσει η κυβέρνηση και να δημιουργηθεί κλίμα πολιτικής αστάθειας. Ο Ουίλιαμ Μέρριαμ ήρθε σε επαφή με υψηλόβαθμο στέλεχος της CIA, το οποίο του συνέστησε να απευθυνθεί στον Ουίλιαμ Μπρόου, πράκτορα εκπαιδευμένο στην αποσταθεροποίηση καθεστώτων (ο ίδιος ο Μπρόου εργάστηκε έπειτα στη Χιλή για την ανατροπή του σοσιαλιστή Προέδρου Αλλιέντε).
Τελικά ο πράκτορας Μπρόου συναντήθηκε με τον Χάρολντ Τζενήν στην Ουάσινγκτον, στις 8 Απριλίου 1965 και του είπε ότι η CIA θα μπορούσε να εφαρμόσει το αποσταθεροποιητικό σχέδιο «Προσέγγιση» στην Ελλάδα με επιτυχία, αρκεί να είχε την απαραίτητη οικονομική υποστήριξη. Ο Τζενήν έμεινε ευχαριστημένος και του υποσχέθηκε ότι θα δώσει όσα χρήματα ήταν απαραίτητα. Η επόμενη συνάντηση των δύο ανδρών έγινε στις 16 Μαΐου 1965. Εν τω μεταξύ, στην Ελλάδα υπήρχαν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, ξέσπασε το σκάνδαλο της υπόθεσης ΑΣΠΙΔΑ και οι σχέσεις του Γ. Παπανδρέου με το βασιλιά χειροτέρευαν όλο και περισσότερο.
Στο σημείο αυτό, αποφάσισε να αναλάβει δράση η Ντίτα Μπέαρντ (Dita Beard), γραμματέας της ITT και άτομο της απόλυτης εμπιστοσύνης του Χ. Τζενήν. Στις 13 Μαΐου 1965 η Ντίτα Μπέαρντ συνάντησε τον Μέρριαμ της ITT και τον πράκτορα Μπρόου της CIA.Στη συνάντηση αυτή, αποφασίστηκε να μεταφερθούν στην Αθήνα 50 εκατομμύρια δολλάρια, στο τέλος του μήνα, από τον Ουίλιαμ Μέρριαμ και τον Ρόμπερτ Μπέρετζετζ, υπό την κάλυψη της CIA στην Ελλάδα. Πριν το σχέδιο «Προσέγγιση» τεθεί σε εφαρμογή, η Ντίτα Μπέαρντ έστειλε στον Ρόστοου, σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, ένα εμπιστευτικό κείμενο όπου εξηγούσε σε ποιους Έλληνες θα δίνονταν τα 50.000.000 δολλάρια για να επιτευχθεί το σχέδιο πολιτικής αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα.
Παραθέτουμε παρακάτω το έγγραφο – βόμβα, στο οποίο η Ντίτα Μπέαρντ, γραμματέας της αμερικάνικης ITT ανέφερε ότι μέρος των 50 εκατομμυρίων δολλαρίων θα δινόταν για τη δωροδοκία των Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με σκοπό να υπονομεύσουν με διάφορους τρόπους την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ) και να συμβάλουν στην πτώση της. Το συγκεκριμένο έγγραφο δεν υπάρχει πουθενά στο Internet.
Στις 30 Μαΐου 1965 το βράδυ, προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού ένα ιδιωτικό τζετ. Ένας άντρας κατέβηκε και μπήκε σε ένα αυτοκίνητο που τον περίμενε. Μέσα σε αυτό ήταν ο Ρίτσαρντ Μπάρουμ, ο Τζων Πάτρικ Όουεν και ο υποσταθμάρχης της CIA στην Ελλάδα Σ. Γκρην. Κατευθύνθηκαν σε μια βίλα στο Παλαιό Ψυχικό. Εκεί τους περίμεναν ο Ρίτσαρντ Λούθερ (προσωπικός φίλος του μετέπειτα δικτάτορα Παπαδόπουλου), ο Ντάνιελ Μπρούστερ, ο Τζον Μώρυ της CIA και άλλοι. Ο άνδρας που ήρθε με το ιδιωτικό τζετ ήταν ο Ουίλιαμ Μέρριαμ (William Merriam) της ITT. Στη συνάντηση παρευρέθηκε και ο Ρόμπερτ Μπέρετζετζ της ITT, ο οποίος κρατούσε τη βαλίτσα με τα χρήματα για τη δωροδοκία των πολιτικών.
Οι παρευρισκόμενοι απόφασισαν ότι θα έπρεπε να ρίξουν την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου του Γ. Παπανδρέου μέσω της εξαγοράς συνειδήσεων. Η ITT υποσχέθηκε ότι θα έδινε ακόμα 20 εκατομμύρια δολάρια μετά την εκδήλωση του σχεδίου «Προσέγγιση».Συμφώνησαν να δωροδοκήσουν αρχικά : 1) τον Κ. Μητσοτάκη για να πληρώσει διάφορα μέλη της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ) με σκοπό να αποχωρήσουν από αυτήν και να την ρίξουν από την εξουσία (να κάνουν δηλαδή Αποστασία) και 2) τον Ανδρέα Παπανδρέου για να μην αποκαλύψει το σχέδιο αποσταθεροποίησης και για να «σπρώξει» ορισμένους πολιτικούς της ΕΚ στην έξοδο από το κόμμα, απειλώντας τους ότι σε ενδεχόμενη αναρρίχησή του στην αρχηγία της ΕΚ θα τους διέγραφε ο ίδιος από το κόμμα με συνοπτικές διαδικασίες.
Ο Αμερικανός πρεσβευτής Χένρυ Λαμπουίζ θα έκλεινε στις 20 Μαΐου 1965 συνάντηση με τους Α. Παπανδρέου και Κ. Μητσοτάκη στην Αθήνα, όπου ο Τζον Μώρυ της CIA θα τους μοίραζε τα χρήματα.
Το σχέδιο της εξαγοράς συνειδήσεων είχε τελικά μεγάλη επιτυχία. ΟΑ. Παπανδρέου (που αργότερα ίδρυσε το ΠΑΚ και το ΠΑΣΟΚ) δεν αποκάλυψε ποτέ τίποτα για αυτό, παρακολουθώντας απτόητος και ατάραχος την πτώση της Ένωσης Κέντρου (ΕΚ), ο Κ. Μητσοτάκης (που αργότερα έγινε αρχηγός της ΝΔ) μαζί με Τσιριμώκο, Στέφανο Στεφανόπουλο και άλλους παράτησαν την ΕΚ, ρίχνοντάς την από την εξουσία και σχηματίζοντας βραχύβιες κυβερνήσεις αποστατών που στηρίχθηκαν με την ψήφο της ΕΡΕ.
Τα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν είναι γνωστά.
15 Ιουλίου 1965 : παραίτηση Γ. Παπανδρέου. Ο Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας που αποστάτησε από την ΕΚ, ορκίζεται Πρωθυπουργός.
4 Αυγούστου 1965 : καταψηφίζεται στη Βουλή η κυβέρνηση του αποστάτη Αθανασιάδη - Νόβα
20 Αυγούστου 1965 : σε κλίμα μεγάλης έντασης και πολυάριθμων μαζικών διαδηλώσεων από υποστηρικτές της ΕΚ και της ΕΔΑ, ο αποστάτης Ηλίας Τσιριμώκος ορκίζεται Πρωθυπουργός. Στις 28 Αυγούστου η κυβέρνησή του καταψηφίζεται από τη Βουλή.
17 Σεπτεμβρίου 1965 : ορκίζεται Πρωθυπουργός ο αποστάτης Στέφανος Στεφανόπουλος. Αντιπρόεδροι ορκίζονται οι Τσιριμώκος και Νόβας, ενώ ο Μητσοτάκης γίνεται υπουργός Συντονισμού και Οικονομικών. Στις 21 Δεκεμβρίου 1966 πέφτει και αυτή η κυβέρνηση. Η πολιτική αστάθεια συνεχίζεται.
21 Απριλίου 1967 : Μια ομάδα ακροδεξιών στρατιωτικών κάνει πραξικόπημα, εγκαθιδρύοντας χούντα.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι κυβερνήσεις των αποστατών ήταν αυτές που τοποθέτησαν σε θέσεις – κλειδιά του στρατιωτικού μηχανισμού τους επίδοξους πραξικοπηματίες (π.χ. τοποθέτηση του Παττακού στα τεθωρακισμένα στο Γουδί τον Οκτώβριο του 1966 κ.α.).
Σχετικά με την αποστασία του 1965, προκύπτει (από το έγγραφο της δωροδοκίας και άλλα γεγονότα) το συμπέρασμα ότι μερίδιο ευθύνης για την πτώση της κυβέρνησης της ΕΚ είχαν
όχι μόνο οι Μητσοτάκης - Νόβας – Τσιριμώκος – Στεφανόπουλος, αλλά και ο Ανδρέας Παπανδρέου.
ΔΕΥΤΈΡΑ, 22 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 2011
Ο Α. Παπανδρέου έδωσε εντολή δολοφονίας 2 μελών του ΠΑΚ. Το Ντοκουμέντο της ντροπής
Αυτή τη φορά θα δημοσιεύσουμε ένα σοκαριστικό έγγραφο : ένα ντοκουμέντο της ντροπής που αποτελεί μια από τις πιο άγνωστες και μαύρες σελίδες στην ιστορία του Ανδρέα Παπανδρέου.
Είναι ένα κείμενο που έγγραψε και υπέγραψε ο Αντώνης Διαμαντόπουλος (μέλος του ΠΑΚ) και στο οποίο αποκαλύπτει ο ίδιος ότι πήρε εντολή από τον Ανδρέα Παπανδρέου να δολοφονήσει 2 από τους σημαντικότερους αγωνιστές του αντιδικτατορικού ΠΑΚ, οι οποίοι πρόσφεραν πολλά στο συγκεκριμένο κίνημα. Ναι, καλά διαβάσατε ! Ο αρχηγός του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου (που βρισκόταν στο εξωτερικό όταν οι αντιδικτατορικοί αγωνιστές στην Ελλάδα υπέστησαν πλήθος διώξεων, φυλακίσεων και βασανιστηρίων) είχε δώσει εντολή στον Αντώνη Διαμαντόπουλο (μέλος του ΠΑΚ με το ψευδώνυμο «Βόρειος») να δολοφονήσει τους Γρηγόρη Χρηστέα και Μάνο Γκρίτζαλη, οι οποίοι ήταν αγωνιστές του ΠΑΚ και ασκούσαν έντονη κριτική στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Παραθέτουμε φωτογραφία του εγγράφου του Αντώνη Διαμαντόπουλου. Κάντε αριστερό κλικ πάνω στην εικόνα για να την δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος.
Πως ο Α. Παπανδρέου απομόνωσε και ξέχασε αγωνιστές του ΠΑΚ
Παραθέτουμε την αποκαλυπτική επιστολή του Γρηγόρη Χρηστέα, μέλους του ΠΑΚ, στον Γιώργο Παπανδρέου, η οποία έμεινε αναπάντητη.
08-03-2004
Aγαπητέ σύντροφε Γιώργο Παπανδρέου,
Το 1972, Είχα μια δίωρη συνάντηση με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το Κώστα Τσήμα στο πανεπιστήμιο Berkley του San Francisco.Αποφασίσαμε: Α. Με δικά μου έξοδα θα πήγαινα στην Ελλάδα να οργανώσω και να αρχίσω τον ένοπλο αγώνα κατά της χούντας. Β. Ο Ανδρέας και το Π.Α.Κ θα μου παρείχαν πολιτική κάλυψη και επαφές στην Ευρώπη. Γ. Ο Ανδρέας ότι θα φρόντιζε για την αποκατάσταση του σπιτιού μου σε μια ελεύθερη Ελλάδα.
Μερικούς μήνες αργότερα η γυναίκα μου Άντρια και εγώ πουλήσαμε το σπίτι μας στη Νέα Υόρκη $60.000 τότε, για να χρηματοδοτήσω και να οργανώσω τον αντιστασιακό αγώνα μου κατά της δικτατορίας του 1967. Με το κωδικό όνομα Αποστόλης, οργάνωσα το 1973 την πιο δυναμική αντιστασιακή οργάνωση του Π.Α.Κ στην Ελλάδα, την οργάνωση Λ.Α.Ο.Σ (Λαϊκός Απελευθερωτικός Οργανωμένος Στρατός) αρχίζοντας τον πολυκηρυγμένο από τον Ανδρέα “ένοπλο αγώνα” κατά της Χούντας.
Σαν απάντηση στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, σχεδιάσαμε και εκτελέσαμε το πιο δυνατό κτύπημα όλου του αντιστασιακού αγώνα κατά της Xούντας: στο Λαύριο, στις 22 -02-1974. Mετά από αυτό, η ομάδα μας προδόθηκε, αλλά εμείς, επειδή το είχαμε υποπτευτεί, κατορθώσαμε να δραπετεύσουμε στο εξωτερικό με τη βοήθεια της γυναίκας μου, παίρνοντας μαζί και τον προδότη της ομάδας μας, τον Γιώργο Ζυγογιάννη.
Τον Μάρτιο του 1974, συγκαλέσαμε σε συμβούλιο όλους τους αντιπροσώπους του Π.Α.Κ στη Bασιλεία της Ελβετίας. Eκεί, παρουσιάσαμε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία της προδοσίας και τα ονόματα των ενόχων. Η κατηγορία ήταν ότι υπήρχε σχέδιο συνωμοσίας να καταδίδονται οι τίμιοι, δυναμικοί αγωνιστές της ελευθερίας, προτού κάνουν οποιαδήποτε ζημιά στη δικτατορία.
Kαι αυτό για τους εξής λόγους:
1. Nα προκληθεί θετικό κλίμα για το Π.A.K μέσα από τη δημιουργία μαρτύρων,
2. Nα μείνουν οι ηγέτες του κινήματος μακριά από κάθε κίνδυνο από τη Xούντα και τις τοπικές αρχές στο εξωτερικό.
Oι παραπάνω λόγοι αποσκοπούσαν στο να εξασφαλίσουν τη νίκη του ΠAK στις ελεύθερες εκλογές μετά την πτώση της Xούντας – χωρίς καμμίαν απολύτως πρόθεση να γνωστοποιηθεί το έργο των πραγματικών αγωνιστών της ελευθερίας που είχαν προσφέρει στην Eλλάδα.
Oι πολιτικοί ηγέτες του ΠAK δεν είχαν καμμιά πρόθεση να μοιραστούν την “δόξα” της θυσίας με τους ενεργούς αγωνιστές του κινήματος.
Aκολούθησαν τα ακόλουθα σημαντικά γεγονότα:
1. Oι αντιπρόσωποι του κινήματος δεν έκαναν ποτέ κάτι για την προδοσία. Τους είχαμε ενημερώσει ότι χρειαζόμασταν άμεση βοήθεια στη Γερμανία, αλλά αντί για βοήθεια μας αγνόησαν και μας απομόνωσαν. Επιζήσαμε στη Γερμανία με τη βοήθεια της οικογένειας Μπεξή.
2. Ο Γιάννης Τσεκούρας, ένας από τους κατηγορούμενους για την προδοσία μας (που ήταν ένα από τα ηγετικά μέλη του κινήματος, αλλά και Yes-man του Aνδρέα Παπανδρέου) ζήτησε να παραδώσουμε τα όπλα μας μια εβδομάδα προτού μας ζητηθεί να πάμε στη Σουηδία. Βεβαίως δεν παραδώσαμε τίποτε.
3. Σημαντικά στελέχη του ΠΑΚ, που πήραν το μέρος μας, μπήκαν σε μαύρη λίστα. Mετά την πτώση της Xούντας, τα στελέχη αυτά απομονώθηκαν, είτε τους δόθηκαν μικρές απασχολήσεις χωρίς καμμία δραστηριότητα.
4. Από το Γραφείο του Ανδρέα στο Τορόντο του Kαναδά ( Γραμματέας του η Aγγέλα) μας ρώτησαν πόσα θέλουμε για να τα ξεχάσουμε όλα. Απαντήσαμε ότι ο αγώνας μας ανήκει στον Eλληνικό λαό και δεν είναι για πούλημα.5. Με εντολή του Ανδρέα Παπανδρέου, οδηγηθήκαμε από τον Δημήτρη Κολοβό στη Σουηδία. Mε την άφιξή μας εκεί, το σχέδιο της δολοφονίας μας ματαιώθηκε, αφού εμείς (εγώ-“Αποστόλης” και ο Mάνος Γκρίτζαλης-“Παύλος”) αποκαλύψαμε στον Αντώνη Διαμαντόπουλο-“Bόρειο” και καταφέραμε να αποδείξουμε τη συνωμοσία εναντίον μας, αποφεύγοντας έτσι τη δολοφονία μας. Tριάντα χρόνια αργότερα, ο “Bόρειος” δυο μέρες πριν πεθάνει υπέγραψε την ομολογία του για τις εντολές της εκτέλεσής μας, που του είχαν δοθεί από τον Aνδρέα Παπανδρέου.
6. Ο “Βόρειος”, επειδή είχε πάρει το μέρος μας, απομονώθηκε από τους πολιτικάντηδες του κινήματος μέχρι την ημέρα που πέθανε το 2003.
7. Ο Κώστας Τσιμας, υπεύθυνος Bορείου Αμερικής, προσποιήθηκε ότι ήρθε με το μέρος μας αφού ήρθε σταλμένος από τον Ανδρέα να μας μιλήσει στην Γερμανία για να μπορέσει να μας απομονώσει και να μας κρατήσει στην αφάνεια, όπως και έκανε μέχρι σήμερα. Aργότερα, ο Παπανδρέου τον αντάμειψε, κάνοντάς τον επικεφαλής της Yπηρεσίας Πληροφοριών, και 8 χρόνια Ευρωβουλευτή. Και τελευταία στο βιβλίο του "Σελίδες ζωής" δεν αναφέρει πουθενά την ιστορία του Λ.Α.Ο.Σ που ήταν η ποιο δυναμική οργάνωση του ΠΑΚ και της επταετίας και που ο ίδιος ήταν η επαφή μου στην Αμερική και της οργάνωσης μας. (γιατί?)8. Tα στελέχη, τα υπεύθυνα για την προδοσία μας, ανταμείφθηκαν με κυβερνητικές θέσεις, όταν το ΠAΣOK έγινε Kυβέρνηση. Ο Tσεκούρας υποστηρίχτηκε από τον Παπανδρέου και έγινε βουλευτής, ενώ ο Zυγογιάννης διευθυντής κρατικής υπηρεσίας.
9. Αποσιωπήθηκε συστηματικά η ιστορία και τα κατορθώματά μας, όπως και το θέμα της προδοσίας μας.
Το 1976, η γυναίκα μου και εγώ επιστρέψαμε στην Ελλάδα, για να κάνουμε τα παιδιά μας στην Aθήνα. Έβαλαν τόσα πολλά οδοφράγματα στον δρόμο μου, που αναγκάστηκα το 1979 να γυρίσω πίσω στις Hνωμένες Πολιτείες με την κόρη μου ενός έτους και τον ενός μηνός γιο μου. Η αποχουντοποίηση δεν έγινε ποτέ και αυτός ήταν ο κύριος λόγος που μεγάλωσα τα παιδιά μου στις ΗΠΑ.
Από τότε έχω έρθει επανειλημμένως στην Ελλάδα για να διεκδικήσω τη δικαίωση της ομάδας μας. Πάντοτε όμως οικονομικοί λόγοι με υποχρέωναν να γυρίσω στις Η.Π.Α.
Τον Δεκέμβριο 2003, έβαλα υποθήκη το σπίτι μας στο New Jersey και ήρθα με απλό εισιτήριο χωρίς επιστροφή, για να μπορέσω επιτέλους να ολοκληρώσω τον αγώνα μας και να δικαιώσω την ομάδα μου ή να αναγκάσω τους παλαιούς πολιτικούς ηγέτες του ΠAK να ανανεώσουν την εντολή εκτέλεσής μου.
Για αυτόν τον λόγο, προγραμμάτισα μιαν έκθεση ζωγραφικής, «To Ελληνικό Πνεύμα και η Ελευθερία», που έγινε προς τιμήν και για τη δικαίωση της ομάδας μου των ελεύθερων μαχητών. Προσκλήθηκαν ο Πρωθυπουργός και όλοι οι Υπουργοί και Βουλευτές του ΠAΣOK, αλλά όλοι μάς αγνόησαν. Το Yπουργείο Aνάπτυξης και Tουρισμού ήταν χορηγός αυτής της έκθεσης στο παλαιό αεροδρόμιο Ελληνικού (από τις 4 μέχρι τις 22-02-2004).
Τα προβλήματα που είχα το 1976 είναι τα ίδια που αντιμετωπίζω ξανά. Από τη δεύτερη μέρα η έκθεση έμεινε χωρίς φως και θέρμανση. Πολλοί επισκέπτες, καθώς και ένα συνεργείο της τηλεόρασης, εμποδίστηκαν να έρθουν σ’ αυτήν.
Η Ελλάδα έχει αγκαλιάσει κάθε νικηφόρο αθλητή της, αλλά δεν έχει ποτέ δείξει την ίδια ευαισθησία για τους πραγματικούς της ήρωες, τους αγωνιστές της ελευθερίας που βασανίστηκαν, σκοτώθηκαν και έδωσαν τα νιάτα τους και το μέλλον τους, για να ελευθερώσουν την Eλλάδα.
Όταν πριν από 37 χρόνια όλοι νοιάζονταν για τη ζωή τους και τις σπουδές τους, η δική μας επιλογή ήταν να πολεμήσουμε για την ελευθερία. Kαι ήμασταν νικητές. Αλλά η ζωή μας άλλαξε για πάντα και όλοι εμείς ζούμε από τότε με βιώματα εφιάλτες που κάνουν τη ζωή μας δύσκολη. Kάθε μέρα που η Ελλάδα αρνείται να μας αναγνωρίσει, γίνεται πιο δύσκολη για μας. Είναι αβάσταχτος ο πόνος να σε προδίδουν οι δικοί σου. Oι σφαίρες της Xούντας δεν θα πονούσαν τόσο.
Από ευαισθησία περιμέναμε την επαύριον των εκλογών για την ανακοίνωση της αλήθειας μας. Αγαπητέ Γιώργο, ζητούμε άμεση επικοινωνία μαζί σου με την ελπίδα ότι μέσα στο πνεύμα αλλαγής που διακηρύττεις ως ο νέος αρχηγός του ΠAΣOK «το Π.Α.Σ.Ο.Κ θα γυρίσει στις ρίζες του, διότι όποιος δεν τιμά τις ρίζες του, δεν έχει μέλλον». Aυτό θα δώσει ένα τέλος στην αδικία και απομόνωση 30 ετών και θα βοηθήσει στην ηθική και οικονομική αποκατάσταση της ομάδας ΛΑΟΣ Αποστόλης. Πιστεύω ακόμη ότι αυτό θα εμψυχώσει τη νεολαία να δώσει λίγο χρόνο από τη ζωή τους όπως δώσαμε εμείς, για να έρθει μια καλύτερη εποχή για όλους. Τα ονόματα της ομάδας
Με εκτίμηση
Γρηγόρης Χρηστέας
Ποτέ μη σταματήσεις ποτέ μη παραδοθείς
Eσώκλειστα : Ιστορικά ντοκουμέντα, γράμμα του “Bόρειου” με την ομολογία του για την εντολή εκτέλεσης μας και δελτία τύπου από την έκθεση.
Γρηγόρης Χρηστέας (Αποστόλης)
ΚΥΡΙΑΚΉ, 21 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 2011
Επιστολή ιδρυτικού μέλους του ΠΑΣΟΚ στον Πρωθυπουργό
Αναδημοσιεύουμε μια ανοιχτή επιστολή που είχε στείλει το Νοέμβριο του 2010 ο Δαμιανός Βασιλειάδης, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ προς τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.
Ανοιχτή επιστολή
Προς τον
Πρωθυπουργό της Ελλάδας
κ. Γιώργο Παπανδρέου
Κύριε πρωθυπουργέ,
Χθες το μεσημέρι έλαβα από την εφορία Νέου Ψυχικού μία επιστολή, που μου ζητάει για το έτος 2005 να πληρώσω σήμερα, 4/11/2010, 500 Ευρώ, αναγκαστική περαίωση.
Τυχαίνει να είμαι εδώ και τέσσερα χρόνια συνταξιούχος των 850 Ευρώ. Η σύζυγος μου παίρνει σύνταξη 550 Ευρώ. ΄Εχω δύο κόρες, μία 33 ετών και μία 27 και είναι άνεργες. Άλλα εισοδήματα από κάποια άλλη πηγή δεν έχουμε. Επιπλέον πληρώνουμε κάθε μήνα τόκους στην τράπεζα 510 Ευρώ.
Είμαι ο μόνος; Όχι φυσικά. Υπάρχουν ασφαλώς και χειρότερα.
Αφού η κυβέρνησή σας μας έκοψε το δώρο των Χριστουγέννων και του Πάσχα, που αντιστοιχεί ακριβώς με μίαμιση σύνταξη και με την αυξανόμενη καθημερινή ακρίβεια κόβεται άλλη τόση (πιθανόν έπονται και άλλες) τουτέστιν μας ζητάτε να ζήσουμε δώδεκα μήνες με απολαβές εννέα μηνών , περιθώρια περισσότερης αφαίμαξης δεν υπάρχουν.
Το μόνο λοιπόν, που απομένει, είναι να μας ρουφήξετε το αίμα, ως άλλοι δράκουλες.
Τυχαίνει να είμαι από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ, Υπεύθυνος του ΚΕΜΕΔΙΑ (Κέντρου Μελετών και Διαφώτισης), του ανώτατα καθοδηγητικού οργάνου του Κινήματος επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ, Γενικός Γραμματέας των οργανώσεων του ΠΑΚ στην τότε Δυτική Γερμανία και Δυτικό Βερολίνο το 1973 -74, των πολυπληθέστερων οργανώσεων του ΠΑΚ και μέλος της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ.
Ως υπεύθυνος του ΚΕΜΕΔΙΑ επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ, διεύθυνα τις εργασίες για τη συγγραφή της 3ης του Σεπτέμβρη, για τη συγγραφή της οποίας συνέβαλα τα μέγιστα.
Από το 1967 που μπήκα στο Κίνημα κατά της δικτατορίας και από το 1968 που ιδρύθηκε το ΠΑΚ, του οποίου υπήρξα ιδρυτικό στέλεχος, πληρώνω συνεχώς τις συνδρομές μου. Επιπλέον συνέβαλα ενεργά στη συλλογή χρημάτων, για τον αντιδικτατορικό αγώνα, οργανώνοντας διάφορες εκδηλώσεις στο Μόναχο, όπου ήμουν Τούτορ και όπου φιλοξένησα κατά καιρούς τους περισσότερους αντιστασιακούς του ΠΑΚ και στελέχη του ΠΑΚ από άλλες χώρες.
Πληρώνω έως σήμερα σε διάφορες πρωτοβουλίες, για να αναστρέψουμε αυτή την παρακμιακή πορεία, στην οποία συντελέσατε τα μέγιστα, ως μέλη σχεδόν όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, από την ίδρυσή του.
Παραιτήθηκα το 1977, όταν διαπίστωσα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πρόδωσε τις διακηρυγμένες μας αρχές και αφού διέγραψε τα υγειά και αγωνιστικά στελέχη του Κινήματος, διόρισε και προώθησε συνειδητά όλους τους υποτακτικούς, καιροσκόπους, τυχοδιώκτες Σοσιαληστές στα κρίσιμα πόστα του Κινήματος, ανάγοντας την ευνοιοκρατία και την αναξιοκρατία σε σύστημα διακυβέρνησης και το χρήμα ως την μεγαλύτερη κοινωνική αξία.
Βέβαια υπάρχουν κι’ εξαιρέσεις. Μιλάω για την εκάστοτε ηγεσία και όσους συνεργάστηκαν ναζί της, για να καταληστέψουν τον έλληνα φορολογούμενο και χρεώσουν τις επόμενες γενιές με τις ανομίες τους.
΄Εκτοτε όλους αυτούς, τους χρειάζεται το σύστημα και γι’ αυτό τους προωθούσαν και τους προωθούν τα εξωθεσμικά κέντρα, γιατί αυτούς χρησιμοποιεί ως πειθήνια όργανα, ως υπαλλήλους, η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, στην οποία ανήκετε εσείς και η Νέα Δημοκρατία και όχι μόνο, για να καταδυναστεύετε τον τόπο.
Τι κάνετε για τους κλέφτες και λωποδύτες; Εξεταστικές επιτροπές για να μας εξαπατάτε και να ρίχνετε στάχτη στα μάτια του κόσμου; Μα, βγάζει κόρακας κορακιού μάτι;
Δεν χρειάζονται αποδείξεις περί του ανωτέρω. Η πραγματικότητα βοά.
Μετά τον δικό μας διωγμό (εγώ παραιτήθηκα το 1977, προβλέποντας τις εξελίξεις), εντάχτηκε στο ΠΑΣΟΚ άπειρος αριθμός καιροσκόπων «προοδευτικών, σοσιαλιστών, κομμουνιστών» και νυν σκληρών νεοφιλελεύθερων, όπως ο αντιπρόεδρος Θεόδωρος Πάγκαλος, (και φυσικά δεν είναι ο μόνος, απλώς είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα), του οποίου η αμετροέπεια και η αλαζονεία, λόγω ασυλίας, ασυδοσίας και ισχύος, που του δίνουν οι διαπλεκόμενοι και γενικότερα το καθεστωτικό σύστημα, δεν γνωρίζουν όρια!
Ποτέ δε ζήτησα τίποτε για μένα και την οικογένειά μου παρ’ όλο που χρόνια και χρόνια αγωνίστηκα σκληρά και με αφάνταστες θυσίες, για τις αρχές αυτού του Κινήματος και βοηθούσα και βοηθώ και συμπαραστέκομαι ακόμη και σήμερα, τους συντρόφους μου που έχουν ανάγκη.
Δεν έκλεψα και δε λήστεψα. Δε διέφθειρα συνειδήσεις, όπως έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι διάδοχοί του, εκμαυλίζοντας τους πάντες και τα πάντα με την ευφυΐα του
Δε συμβιβάστηκα με το σύστημα των εξωθεσμικών κέντρων εντός και εκτός Ελλάδας, με τα οποία συνεργάζεστε και τα οποία σας στηρίζουν και τα οποία δεν ανέχονται να διαφοροποιείται κανείς απ’ αυτούς, γιατί απαιτούν υποταγή, αλλιώς εξόντωση.
Για το λόγο αυτό προσπαθείτε να συντρίψετε με τη βοήθειά τους, οικονομικά, ψυχολογικά, κοινωνικά, πολιτικά και με οποιοδήποτε άλλο άνομο τρόπο γνωρίζετε και εφαρμόζετε, κάθε Έλληνα πολίτη που διατηρεί ήθος, αξιοπρέπεια και πολύ σημαντικό: ανιδιοτέλεια.
Προσπαθείτε με την πελατειακή σας πολιτική να τον κάνετε συνυπεύθυνο, για να μην σας πάρει με τις πέτρες. Γι’ αυτό και τα 80% που παίρνετε στις εκλογές.
Τώρα όμως τελείωσαν τα ψέματα. Άλλο περιθώριο για να διαφθείρετε τον κόσμο δεν έχετε, ή ίσως λιγότερο. Σ’ αυτό πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στο ΔΝΤ. Εκεί έχουμε καταντήσει. Εκτός φυσικά από τους ημετέρους.
Προσωπικά κράτησα τις διακηρυγμένες αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη που εσείς καθημερινά καταπατείτε και δεν πρόδωσα τις αρχές και αξίες που κληρονόμησα από τους γονείς μου, οι οποίοι ήταν πέντε φορές πρόσφυγες γι’ αυτήν την πατρίδα, την οποία εσείς ξεπουλάτε.
Εσείς συνεπώς είσαστε οι διεφθαρμένοι και γι’ αυτό καταφέρατε να διαφθείρετε τον ελληνικό λαό, με το κομματικό κράτος που δημιουργήσατε, ξεκινώντας από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος έθεσε τα θεμέλια όλης αυτής της κακοδαιμονίας, που σήμερα υφιστάμεθα. Ας σταματήσουν τα άλλοθι, ότι υπήρξε και το καλό, παλιό ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο καθηγητής Τζέιμς Πέτρας, πρώην σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου, που αηδιασμένος τον εγκατέλειψε, μίλησε για την κατάρα των τριών Παπανδρέου,συμπεριλαμβάνοντας και τον παππού.
Το παρακράτος του ΠΑΣΟΚ κυρίως και δευτερευόντως το παρακράτος της Νέας Δημοκρατίας, (το ΠΑΣΟΚ έφερε τον Μητσοτάκη και τον Καραμανλή, τον νεώτερο στην εξουσία), οδήγησε αυτόν τον ευλογημένο τόπο στο χείλος του γκρεμού.
Όλα αυτά τα αναλύω στα βιβλία μου και τα άρθρα μου λεπτομερώς και μπορείτε να ανατρέξετε σ’ αυτά, για να δείτε την πραγματικότητα, την οποία διαρκώς και συστηματικά με την συμπαράσταση των διαπλεκομένων Μέσων Μαζικής «Αποβλάκωσης» διαστρεβλώνετε, κάνοντας πλύση εγκεφάλου στον ελληνικό λαό.
Σήμερα βρισκόμαστε υπό κατοχή. Κατοχή από ένα καθεστώς που απεργάζεται τον όλεθρο και την καταστροφή του τόπου στα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα.
Για το λόγο αυτό προβάλω αντίσταση και μόνος και μετά πολλών και λέω:
Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω! και ας είσαστε τόσο θρασείς και ανάλγητοι, αν τολμάτε να με βάλετε φυλακή.
Δεν θα με λυγίσετε για να συμβιβαστώ, όσο κι’ αν προσπαθείτε! Το κράτος (ποιο κράτος φυσικά) μου χρωστάει και δεν του χρωστάω.
Εν κατακλείδι και για να είναι σαφές σε όλους τους Έλληνες που νουν έχουσι και ήθος και αξιοπρέπεια: Ο Ανδρέας Γεωργίου Παπανδρέου άνοιξε τον τάφο της Ελλάδας, ο Κώστας Σημίτης ετοίμασε το φέρετρο και ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου προσπαθεί να βάλει την ταφόπλακα.
Από τον ελληνικό λαό εξαρτάται, αν θα τα καταφέρει.
Κάποτε θα αφυπνιστεί αυτός ο λαός, που περιφρονείτε, βασανίζετε και εκμεταλλεύεστε ασύστολα. Αρκεί να μη συμβεί αυτό μετά από μια εθνική καταστροφή, όπως συνέβη πολλές φορές στην ιστορία μας.
Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου