ΥΠΕΡΠΟΝΤΙΟΣ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ" ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ "T.A.G.M.A."

ΕΥΓΕ ΑΔΕΡΦΕ. ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ. ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΝΑΓΛΥΦΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΗΦΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΥΡΕΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΩΤΑΤΗ ΕΙΚΟΝΑ, ΤΟΥ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Παρασκευή, 12 Ιουλίου 2013

Τα "Γυμναστικά", η σουηδική γυμναστική και το φαινόμενο της Ειμαρμένης...

ΠΑΜΜΑΧΟΝ - ΤΡΙΜΕΡΕΙΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ (T.A.G.M.A.)
Τα "Γυμναστικά", η σουηδική γυμναστική και το φαινόμενο της Ειμαρμένης...

«Ευθύς εν αρχή της εμής πρυτανείας εγένοντο ταραχαί φοιτητών εξ αφορμής του Ακαδειμικού Γυμναστηρίου. Ομάς φοιτητών, επί τω λόγω ότι ο διευθυντής του Ακαδημεικού Γυμναστηρίου εφέρετο ανοικείως προς αυτούς διενήργησε ταραχάς εν τω Γυμναστηρίω, κατέστρεψε τα βιβλία αυτού, διέκοψε τα μαθήματα εν αυτώ, είτα δε δι’ επιτροπών και μετά επανειλημμένα συλλαλητήρια προ του Πανεπιστημίου και υπαιθρίας αγορεύσεις ηξίωσε να απολυθή ο διευθυντής του ειρημένου γυμναστηρίου, να αντικατασταθή δε η Σουηδική γυμναστική διά των στρατιωτικών ασκήσεων [...]» (Κατσαράς, 1909, σ.21-22).

Με αυτό το συνοπτικό τρόπο, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 1907-1908, Μιχαήλ Κατσαράς, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής, περιγράφει στον πρυτανικό του λόγο τα γεγονότα που συνέβησαν το Νοέμβριο του 1907, γνωστά ως «γυμναστικά»

Αυτό που θα αναλύσουμε στο παρόν άρθρο, είναι η Σουηδική Γυμναστική, οι Στρατιωτικές Ασκήσεις και το πλαίσιο που αυτά εμφανίστηκαν στην Ελλάδα του 18^ου αιώνα.

Είχε δημιουργηθεί μια πανεπιστημιακή παράδοση, καθαρά στρατιωτική, από το 1862, με την εισαγωγή της «Οπλασκίας» και τη σύσταση της φοιτητικής φάλαγγας, ενός ένοπλου φοιτητικού σώματος διοικούμενο από αξιωματικό του τακτικού στρατού.

Η στοχοθεσία της εποχής αναφέρει ρητώς «Σκοπός της γυμναστικής είνε η ανάπτυξις των σωματικών και η εν ακμή διατήρησις των ψυχικών δυνάμεων, η εν τη καρτερία έξις και η διά τον στρατιωτικόν βίον προπαρασκευή των νέων»

Το ίδιο συνέβαινε και στα σχολεία από τις μικρές ηλικίες τα παιδιά ασκούνταν στις πολεμικές τέχνες και την οπλασκία και υπάρχουν και φωτογραφίες που το μαρτυρούν αυτό.

Η Σουηδική γυμναστική αντικατέστησε με νομοθεσίες και στοχοθεσίες της εποχής, την στρατιωτική γυμναστική, τόσο στα σχολεία – γυμνάσια, όσο και τα πανεπιστήμια. Οι φοιτητές μετά από την άσχημη συμπεριφορά του διευθυντή του γυμναστηρίου το 1907 εξεγέρθησαν και ζήτησαν την απομάκρυνση του και την αντικατάσταση της Σουηδικής γυμναστικής με την στρατιωτική αγωγή.

Η εκπαίδευση στην στρατιωτική αγωγή τόσο στα πανεπιστήμια όσο και στον στρατό έχει την Γαλλική νοοτροπία η οποία και διήρκησε έως και πριν τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο. Μετά αντικατεστάθη από την Βρετανική (αυτό το επιβεβαιώνουν άνθρωποι οι οποίοι υπηρετούσαν πριν το Β παγκόσμιο καθώς και μετά, όπως ο πατέρας του συγγραφέα Διονύσιος Λυκιαρδόπουλος, ο οποίος κατετάγη εθελοντικά το 1939 και το 1945 υπηρέτησε και την κανονική του θητεία στο πυροβολικό) .

Έτσι βλέπουμε σε σχολεία της εποχής φωτογραφίες με νέους να ασκούνται κατά το μάθημα της γυμναστικής σε στρατιωτικές ασκήσεις με ή χωρίς όπλα. Οι Γάλοι είχαν θεσπίσει ένα πρόγραμμα στρατιωτικής αγωγής το οποίο είτε άοπλοι, είτε ένοπλοι με ένα μακρύ ραβδί (baton militaire) να μπορούν οι ασκούμενοι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να έχουν οφέλη όπως:

Άοπλη μαχητική ικανότητα
Ένοπλη μαχητική ικανότητα με ραβδί, με σπάθα, με όπλο που φέρει ξιφολόγχη.

Αυτή η εκπαίδευση που γινόταν σε όλη την επικράτεια επι μακράν σειρά ετών ήταν αυτή που έκανε τους Έλληνες να επιβιώσουν και να γράψουν νέα έπη στον 1^ο και 2^ο παγκόσμιο πόλεμο.

Η εκπαίδευση ήταν στηριγμένη στις αρχές του ξίφους (Δυτική Ξιφασκία) για πολεμικούς όμως σκοπούς και όχι μονομαχίας – που ήταν πολύ διαδεδομένη εκείνη την εποχή. Έτσι βλέπουμε μαθητές και φοιτητές να ασκούνται στην Γαλλική αυτή μέθοδο, με παράταξη παρόμοιας της φάλαγγας!

Από τους Ολυμπιακούς αγώνες της σύγχρονης εποχής και μετά, πέρασε σχεδόν σε όλη την Ευρώπη η νοοτροπία της Σουηδικής Γυμναστικής με αποκορύφωμα τους Ολυμπιακούς αγώνες της Στοκχόλμης (1912) και μετά όπου παρουσιάστηκε επίσημα και αντικατέστησε σχεδόν παντού την στρατιωτική γυμναστική με αυτή της Σουηδικής.

Η Σουηδική γυμναστική επινοήθηκε από τον Per Henrik Ling, ο οποίος ήταν και μονομάχος με ξίφος. Οι ασκήσεις και το πρόγραμμα που θέσπισε ήταν κυρίως για θεραπεία μέσω ασκήσεων και επιδιορθώσεων κακής στάσης, αρθρώσεων , με τόνωση στους μύες κτλ. Βέβαια όλες αυτές οι ασκήσεις υπήρχαν και στην στρατιωτική εκπαίδευση, άρα αυτό που πραγματικά έγινε ήταν η αφαίρεση της οπλομαχίας αλλά και του πνεύματος που πρέπει να διέπει μια στρατιωτική εκπαίδευση. Στην πορεία η Σουηδική Γυμναστική προσανατολίστηκε σαν γυμναστική των αθλητών, τόσο των ομαδικών παιχνιδιών όσο και των ατομικών. Αυτά όλα μέσα από το πνεύμα των σύγχρονων Ολυμπιακών παιχνιδιών, είχαν σαν αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα να απομακρύνουν τον άνθρωπο από την στρατιωτική αγωγή που εγγυούνταν την επιβίωση του σαν Έθνος και σαν άτομα και να τον στρέψουν στην σημερινή τελικά επικράτηση της νοοτροπίας «γυμναζόμαστε για να περνάμε καλά και να έχουμε όμορφο σώμα»…

Και θα ρωτήσει κάποιος, και λοιπόν; Είναι κακό αυτό;

Όχι φυσικά δεν είναι κακό.. αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο για τον άνθρωπο, ποτέ δεν ήταν! Άλλωστε αυτό – το όμορφο σώμα – είναι φυσικό αποτέλεσμα της στρατιωτικής αγωγής το οποίο όμως δεν σταματάει εκεί, όπως η απλή σύγχρονη γυμναστική.

Η στρατιωτική αγωγή από την σχολική ηλικία δημιουργεί χαρακτήρες και κτίζει σωστές «συνήθειες» για την μετέπειτα κοινωνικοποίηση των μαθητών – πολιτών, οι οποίοι δεσμευμένοι με αυτές τις αρχές και αρετές που αποκτούν από την στρατιωτική αγωγή, γίνονται πιο υπεύθυνοι, πιο ηθικοί, με σωστή κριτική ικανότητα και αποφασιστικοί πολίτες. Πάνω απ όλα μαθαίνουν να κατευθύνεται η σκέψη τους προς το συλλογικό συμφέρον στα πλαίσια του έθνους, της οικογένειας και του κράτους και όχι με βάση το ατομικό συμφέρον που κτίζει η νοοτροπία «γυμνάζομαι για να περνάω καλά και να έχω όμορφο σώμα».

Αυτό αντικατοπτρίζεται και στην εκπαίδευση για μονομαχία (προσωπική επιβίωση και επιβολή στον άλλον) σε σχέση με την στρατιωτική νοοτροπία (συλλογική επιβίωση ώστε να μην υποταχθούμε σε κανέναν).

Αυτό είναι και το ζητούμενο στην άσκηση στο Πάμμαχον, όπως το έχει συνθέσει ο Κώστας Δερβένης.

«Δεν αναζητάμε την δύναμη, δεν αναζητάμε την ταχύτητα… περιμένουμε το άνοιγμα» λέει χαρακτηριστικά.

Και φέρνει το παράδειγμα με την αρκούδα των σπηλαίων, η οποία ήταν ομολογουμένως το πιο βίαιο, δυνατό και γρήγορο ζώο της εποχής, όπου διεκδικούσε να ζήσει στα ίδια μέρη που ζούσε ο άνθρωπος (τις σπηλιές). Ο πρωτόγονος άνθρωπος όμως κυριάρχησε διότι είχε τακτική και στρατηγική, αφού αντικειμενικά ήταν πολύ πιο αδύναμος και αργός από την αρκούδα.

Αυτό έρχεται σε πλήρη αρμονία και ταύτιση με το ρητό του Αριστοτέλη

«Είναι καλό να σπουδάζουμε την τέχνη του πολέμου, όχι για να υποδουλώσουμε, αλλά για να μην υποδουλωθούμε»

«Μην επιζητάτε τη δύναμη επάνω στους άλλους» λέει ο Δερβένης για το Πάμμαχον. «Να επιδιώκετε να μην έχει κανείς δύναμη επάνω σε εσάς. Αυτός που επιζητά τη δύναμη, θα γίνει στο τέλος σκλάβος της δύναμης. Βρείτε την ευτυχία στην ελευθερία».

Και έτσι είναι, πάντα υπάρχει ένας πιο δυνατός από εμάς, το ζητούμενο δεν είναι η δύναμη και η αγριάδα στις πολεμικές τέχνες διότι τότε θα βρεθείς σκλάβος της δύναμης κάποιου άλλου. Άρα το επιδιωκόμενο στις πολεμικές τέχνες είναι η τακτική και στρατηγική κυρίως και μετά η δύναμη και η ταχύτητα, με σκοπό να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να ασκήσει δύναμη και εξουσία επάνω μας. Έτσι δημιουργούνται ελεύθεροι πολίτες – μαχητές.

Σήμερα όλα τα στυλ μαχητικών τεχνών σχεδόν, εστιάζουν στην αγριάδα, την δύναμη και την βία με σκοπό την επιβολή στον άλλον και την όσο το δυνατόν επιδίωξη της μεγαλύτερης βλάβης.

Είναι θέμα κυρίως δασκάλου να εκπαιδεύσει τον μαθητή να μπορεί να διακρίνει έναν κίνδυνο εγκαίρως και να τον αποφύγει, να είναι σε θέση να κάνει σωστή εκτίμηση της επικίνδυνης κατάστασης και να περιμένει την κατάλληλη στιγμή να δράσει, ώστε να μην αιφνιδιαστεί αλλά να μην αφήσει και περιθώρια αντίδρασης στον αντίπαλο, όχι με την δύναμη, αλλά με την τακτική.

Να είναι σε θέση να ελέγξει τον αντίπαλο αντί να τον κτυπήσει, να μπορεί να κτυπήσει τον αντίπαλο αντί να τον τραυματίσει… και να μπορεί να τον τραυματίσει αντί να τον σκοτώσει!

Το να πάρεις την ζωή κάποιου άλλου, σημαίνει ότι έχει αναγνωριστεί σαν εχθρός του έθνους ή της οικογένειας σου, κι ότι συνειδητά έρχεται να σε βλάψει, να σε υποδουλώσει ή να σε σκοτώσει, εκεί είναι που δίνεις μάχη επιβίωσης και η θανάτωση του επιβάλλεται.

Έτσι η μάχη διακρίνεται σε 3 κατηγορίες

Μάχη απεμπλοκής: όταν δεν υπάρχει απειλή για την ζωή μας ή την ακεραιότητα μας, οπότε κοιτάμε να απεμπλακούμε το συντομότερο.
Μάχη υποταγής: όταν δεχτούμε επίθεση που δεν γνωρίζουμε το μέγεθος της ζημιάς που θέλει να μας κάνει ο αντίπαλος, οπότε κοιτάμε να τον ελέγξουμε και να τον υποτάξουμε.
Μάχη επιβίωσης: όταν γνωρίζουμε από πριν ότι ο αντίπαλος μας αποδεδειγμένα θέλει να μας σκοτώσει ή να μας βλάψει σημαντικά.

Αυτά τα 3 επίπεδα, μπορούμε να δείξουμε ότι συνδέονται άρρηκτα με τις 3 λειτουργίες του εγκεφάλου, εκμεταλευόμενοι το μοντέλο του τριαδικού εγκεφάλου που έχει προτείνει ο καθηγητής Νευρολογίας Paul D.Maclean:

Neocortex – νεοφλοιός, όπου αυτό το τμήμα του εγκεφάλου είναι το πιο συνειδητό μέρος της προσωπικότητας μας και έχει τον έλεγχο καθημερινά κάτω από τυπικές κοινωνικές συνθήκες. Αυτό το τμήμα του εγκεφάλου αντικατοπτρίζεται στην μάχη απεμπλοκής και με βάση την λογική, θέλουμε να αποφύγουμε την μάχη συνειδητά. Αυτό στις Τριμερείς Αρχαίες Ελληνικές Πολεμικές Τέχνες αντανακλά στο διανοητικό επίπεδο.
Limbic System – παλαιοθηλαστικός, όπου αυτό το τμήμα του εγκεφάλου είναι συνδεδεμένο με τις συναισθηματικές λειτουργίες (συναισθηματικό επίπεδο) και αντικατοπτρίζει την οργή, το πάθος, το κοινωνικό status, τον εγωισμό και το σεξ. Είναι συνδεδεμένο με την Μάχη Υποταγής. Να επιβληθούμε στον αντίπαλο.
R-Complex – ερπετοειδής, όπου αυτό το τμήμα του εγκεφάλου ενδιαφέρεται αποκλειστικά για την επιβίωση και την ολοκλήρωση των πιο βασικών ενστίκτων (σωματικό επίπεδο) και είναι συνδεδεμένο με την Μάχη Επιβίωσης.

Όλα τα τμήματα του εγκεφάλου, όπως και όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης υπόστασης, πρέπει να λειτουργούν σε αρμονία και συνεργασία. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει χάσει την ικανότητα να μπορεί συνειδητά να περνάει από την μία κατάσταση στην άλλη ανάλογα με το τι έχει να αντιμετωπίσει.

Για παράδειγμα δεν μπορεί να κάνει αυτό που μπορεί κάλλιστα να κάνει ο Γορίλας λόγου χάρη, ο οποίος την ώρα που τρώει εάν ξαφνικά του επιτεθεί ένα άλλο ζώο να δώσει μάχη επιβίωσης και μόλις τελειώσει να συνεχίσει το γεύμα του. Τυπικά ένας άνθρωπος εάν βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση θα παγώσει και θα πεθάνει…

Έτσι η εκπαίδευση στο Πάμμαχον, περιλαμβάνει τρία διακριτά στάδια, που αντικατοπτρίζουν τις εγκεφαλικές μας δέσμες.

Οι πολεμικές τέχνες αυτό ακριβώς το κενό έρχονται να καλύψουν στα βασικά ένστικτα του ανθρώπου που είναι αρχέγονα και έχουν χαθεί με το πέρασμα των αιώνων και εξ αιτίας αυτού που κακώς σήμερα ονομάζουμε πολιτισμό.

Ας αναλύσουμε τώρα λοιπόν 3 λέξεις που είναι και σύνθημα στο Πάμμαχον

Πολιτισμός – Πολιτική – Πόλεμος

Πολιτισμός = κτίζω , δημιουργώ μια πόλη

Πολιτική = την διατηρώ

Πόλεμος = καταστρέφω την πόλη.

Καλώς ή κακώς (η φύση το έχει διαλέξει) έτσι είναι όλα στην ζωή και έτσι ειδικά είναι ο άνθρωπος. Δημιουργεί, συντηρεί και καταστρέφει.

Δεν μπορεί να υπάρξει μόνο δημιουργία συνεχή

Δεν μπορεί να υπάρξει συνεχή συντήρηση

Δεν μπορεί να υπάρχει συνεχή καταστροφή

Όλα είναι ένας αλυσιδωτός κύκλος που το ένα διαδέχεται το άλλο.

Άρα δεν μπορεί κανένα να υπάρξει δίχως τα άλλα δύο. Έτσι και ο άνθρωπος δεν μπορεί να λειτουργεί στοχεύοντας μόνο στο ένα. Χρειάζεται και τα άλλα δύο για να μπορεί να εξελίσσεται.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν σε πλήρη εφαρμογή και τα 3 αυτά στάδια.

Γι αυτό και ήταν ικανοί ακόμα και σε περιόδους ειρήνης και «δημοκρατικής» ευδαιμονίας να κάνουν μάχη επιβίωσης με τους Πέρσες και να τους νικήσουν. Οι Πέρσες εκείνη την εποχή ήταν η αντίστοιχη αρκούδα των σπηλαίων, οι Έλληνες όμως ήταν εκπαιδευμένοι και είχαν τακτική.

Για να γίνουν όλα αυτά ακόμα πιο πολύ κατανοητά θα πρέπει να εξηγήσουμε άλλη μια ενότητα, προτού γράψουμε τον επίλογο.

Η ενότητα αυτή είναι η Βία.

} Η βία είναι η σκόπιμη χρήση της φυσικής δύναμης ή της εξουσίας, απειλούμενη ή πραγματική, εναντίον ενός προσώπου, ή εναντίον μιας ομάδας ή μιας κοινότητας, που έχει ως αποτέλεσμα, ή έχει μεγάλη πιθανότητα να οδηγήσει σε, τραυματισμό ή θάνατο, ψυχολογική βλάβη, διαταραχή στην ανάπτυξη, ή στέρηση.

-Krug et al., "Παγκόσμια έκθεση για τη βία και την υγεία», Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, 2002.

Πως διαβαθμίζονται οι άνθρωποι, ανάλογα με τις διαβαθμίσεις της Βίας

Καλοσυνάτοι – είναι οι άνθρωποι οι οποίοι δεν θέλουν ή και δεν μπορούν να βλάψουν τους άλλους σε κανένα επίπεδο.

Δολοπλόκοι – Είναι αυτοί που εργάζονται πονηρά και με τακτική ώστε βλάπτοντας τους άλλους να ωφεληθούν οι ίδιοι. Είναι ικανοί να χειραγωγούν τους άλλους και πολλές φορές να στρέφουν το μίσος του κόσμου προς λάθος κατεύθυνση. Τέτοιοι είναι οι πολιτικοί, ειδικά στην Ελλάδα.

Αποφασιστικοί – Είναι αυτοί οι οποίοι μπορούν κάτω από συνθήκες πίεσης και ψυχολογικής βίας να πάρουν τις σωστές αποφάσεις.

Λεκτική βία

Σωματική Βία

Δολοφόνοι.

Ο δόλος είναι βία, και μάλιστα είναι η μέθοδος εφαρμογής της βίας που επέτρεψε στο ανθρώπινο είδος να νικήσει πολύ ισχυρότερα ζώα. Κοινωνικά όμως έχει παραγραφεί ότι ο δόλος ισούται με την βία.

Η αποφασιστικότητα είναι το αντίδοτο στο δόλο. Η σημερινή μας κατάντια είναι ως επι το πλείστον αποτέλεσμα του δόλου. Γι αυτό και χρειαζόμαστε αποφασιστικούς ανθρώπους και εκεί ακριβώς πρέπει να εστιάζει η εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες να μπορεί να παράγει αποφασιστικούς χαρακτήρες ωφέλιμους για το κοινωνικό σύνολο. Όπως ακριβώς έγινε στον 19^ο αιώνα.

Πρέπει να προσέχουμε τι βάζουμε λοιπόν μέσα στις ψυχές μας , στις γνώσεις μας στην διανόηση μας, στο σώμα μας, διότι αυτό έχει και το αντίστοιχο αποτέλεσμα.

Και όπως λέει ο Μέγιστος Ηράκλειτος «όλα καθορίζονται από την Ειμαρμένη»…

Αλήθεια όμως πόσοι το καταλαβαίνουν αυτό;

Τι είναι η Ειμαρμένη;

Η Πρόνοια είναι η άρχουσα και πρώτη γεννημένη δύναμις.

Αυτή όπως είναι, με τις ανάγκες μοιρών της ακάλυπτες, πρέπει να πάρει κάτι για να δέσει την ισχυρή ενέργεια των μοιρών της. Τα υπάρχοντα διαθέσιμα στη δημιουργία που μπορεί να έλκει είναι ο μαγνητισμός και τα σωματικά γεωμετρήματα της ύλης.

Εάν τραβήξει αυτά, όπως αυτή βρίσκεται στην αυτότέλεια της, τότε τα ερχόμενα άμετρα, άλογα, βίαια και παρά φύση θα καταλάβουν θέσεις που δεν είναι για τα μεγέθη των λόγων της πρόνοιας με αποτέλεσμα τον πλήρη δαιμονισμό της.

Γι αυτό η πρόνοια χρειάζεται έναν μηχανισμό ο οποίος θα γνωρίζει τις ανάγκες των μοιρών της και τους έξω λόγους και όταν εισβάλουν οι μαγνητικές και σωματικές δυνάμεις να μπορεί να τις σταματά εκτός του ψυχικού κύκλου και από εκεί επιλεκτικά να συλλαμβάνει τα απαραίτητα λόγια αυτών που ταιριάζουν στις μοίρες της και στις φυσικές λειτουργίες.

Έτσι η Πρόνοια δημιούργησε την Ειμαρμένη. Να είναι στην υπηρεσία της και χωρίς να παραβιάζεται ο Λογισμός της να δύναται να παίρνει ή να διώχνει ήρεμα τα δέοντα.

Η Ειμαρμένη ισχυρή και κυρίαρχη ξεχωρίζει τα πάντα, σε όλες τις ψυχές του σύμπαντος, και εκφράζεται παντού δίκαια καθώς λειτουργεί υπό το πρίσμα των φυσικών συμπαντικών νόμων. Δεν υπάρχει τίποτα στο σύμπαν που να μην υπακούει και να ξεφεύγει αυτής.

Η Ειμαρμένη είναι ο Νοητός Μηχανισμός που διαβάζει αυτόματα τις ανάγκες της πρόνοιας.

Η Ειμαρμένη επιλέγει από τον έξω κόσμο του κύκλου, όσα η πρόνοια έχει ανάγκη, αυτά αποζητά, αυτά βρίσκει και μόνον αυτά εισάγει μέσα.

Είναι μια ασπίδα προστασίας της ψυχής από εισβολές αξιών αταίριαστων στους χώρους της.

Σκοπός λοιπόν εν τέλει των πολεμικών τεχνών είναι να βοηθήσει τον κάθε σπουδαστή να βρει την Ειμαρμένη του. Και αυτό είναι ένα 4^ο επίπεδο που όπως λέει και ο φίλος μου και δάσκαλος μου Κώστας Δερβένης είναι το πνευματικό και κατοικεί στο εντερικό αυτόνομο νευρικό σύστημα.

Το ΕΝΣ έχει χαρακτηρισθεί σαν «ο δεύτερος νους» γιατί εργάζεται αυτόνομα από το κεντρικό νευρικό σύστημα, με το οποίο συνδέεται μέσου του πνευμονογαστρικού νεύρου. Το ΕΝΣ σκέφτεται μόνο του.

Δεν ξέρω εάν όντως την Ειμαρμένη θα την βρούμε μέσω της καλλιέργειας στις «εσωτερικές» πολεμικές τέχνες ή πρακτικές καθώς εκεί μάλλον η Ειμαρμένη δεν υπάρχει και αποδεικτικό τούτου είναι ότι κάνοντας τόσοι άνθρωποι εσωτερική άσκηση δεν είχαν τα κατάλληλα φίλτρα και εισέβαλαν διάφορα μέσα τους με κατάληξη ασθένειες ψυχικές, σωματικές και πνευματικές διαταραχές.

Επίσης δεν πιστεύω και ότι μέσω της θρησκείας θα πετύχουμε το 4^ο επίπεδο καθώς και εκεί η απουσία της Ειμαρμένης είναι αισθητή αφού εισβάλουν ιδέες και συναισθήματα αναπόδεικτα και ψευδή που αλλοιώνουν τον άνθρωπο και δεν μπορεί να λειτουργεί μετά και με τα 3 επίπεδα του εγκεφάλου καθώς αφήνει την τύχη του (τις μοίρες του) στα χέρια του Θεού.

Η Ειμαρμένη λοιπόν κατοικεί στα έντερα και πρέπει να είναι το αρχέγονο ένστικτο επιβίωσης και προστασίας του ανθρώπου. Είναι συνδεδεμένο με την Θεά Μήτις, την οποία έφαγε ο Δίας καθώς κυοφορούσε το παιδί του και μετά από το κεφάλι του Δία γεννήθηκε η Αθηνά. Αυτή εκφράζει την Ειμαρμένη, η Θεά του πολέμου και της αρετής και της Σοφίας (Τριμερείς Πολεμικές Τέχνες). Ο Άρης αντικατοπτρίζει την αρκούδα των σπηλαίων, την βία, την οργή και την δύναμη. Η Αθηνά όμως στην αναμέτρηση τους τον πέταξε αναίσθητο με ένα μόνο κτύπημα (στον σβέρκο).

Είπαμε ότι η Ειμαρμένη είναι συνδεδεμένη με το ένστικτο, Ένστικτο όμως που μέσω καλλιέργειας έχει λάβει την τελική του μορφή, αυτή που φιλτράρει τα πάντα και ανοίγει την πόρτα να εισβάλουν αυτά που πρέπει και αυτά που πρέπει είναι αυτά που η φύσις απαιτεί και οι συμπαντικοί νόμοι.

Το κλειδί πρέπει να βρίσκεται τελικά στην φράση αυτή που έχει ανακαλύψει ο Κώστας Δερβένης , στη Μονή Γουβερνέτου στο Ακρωτήρι των Χανίων, που λέει

«ΝΟΥΣ ΕΣΤΙΝ Ο ΔΙΑΚΟΣΜΩΝ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΑΙΤΙΟΣ» εννοώντας μάλλον σαν Νου, την Ειμαρμένη, όπως λέει και ο Ηράκλειτος.

Διότι πράγματι ότι ο νους συλλαμβάνει και κάνει πράξη έχει το ανάλογο αποτέλεσμα στην κοινωνία στον άνθρωπο, παντού. Είτε αρνητικά είτε θετικά, είτε συντηρητικά (πολιτισμός, πολιτική, πόλεμος).

Ο Νους = Η πρόνοια σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση, με δημιουργημένη την Ειμαρμένη και διαθέτουσα την αρμονία, τον λογισμό και όλα τα άλλα που είπα και χωρίς να έχει μπει μέσα τίποτε άλλο.

Όταν η όλη αυτή δημιουργία της ψυχής αρχίσει την εξελικτική παραγωγή, τότε θα λέμε ότι

Ο Νους συνέλαβε τις ιδέες και όχι η Πρόνοια η ειμαρμένη.

Γιατί πλέον ο Νους έχει όλα τα Νοητά και όχι τα αισθητά!

(Αυτά που έχουν κατανοηθεί και είναι πραγματικά – λειτουργούν σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους και όχι παρά φύση όπως πολλά από τα αισθητά, τα οποία μας πλησιάζουν όταν γινόμαστε δεκτικοί και ανοικτοί σε οτιδήποτε μπορεί να έλκουμε από το σύμπαν, βλέπε εσωτερική άσκηση όπου το άνοιγμα των τσάκρας και η όλη μεθοδολογία σκοπό έχει την απουσία ή το διώξιμο της ειμαρμένης. Έτσι ο άνθρωπος γίνεται πόλος έλξης – δέκτης, όπου οτιδήποτε κυριολεκτικά μπορεί να εισβάλει μέσα του)

Άρα η Ειμαρμένη είναι το 4^ο επίπεδο κατά τον δάσκαλο μου Κώστα Δερβένη του οποίου την καλλιέργεια και στο να βρεις την ειμαρμένη δεν είναι η πολεμική τέχνη, ούτε καμία άλλη μέθοδος, αλλά ο δάσκαλος, ο καθοδηγητής. Μόνο αυτός μπορεί να σε βοηθήσει να την βρεις, με σωστή καθοδήγηση, αληθή γνώση που να πηγάζει μέσα από την ερμηνεία του Ηράκλειτου και την προϋπόθεση να την έχει βρει ο ίδιος.

Αλήθεια σκεφτείτε πόσοι πραγματικά τελικά μπορούν να διδάξουν πολεμικές τέχνες;;

Σκεφτείτε όλα αυτά τα σύγχρονα στυλ πολεμικών τεχνών τι πραγματικά οφέλη δίνουν στους ασκούμενους και τι πολίτες ετοιμάζουν;;

Το θέμα δεν είναι να κάνουμε μαχητικές τέχνες λοιπόν με το πνεύμα που ορίζει ο Βριήπυος (φωνακλάς) Άρης, αλλά να κάνουμε μαχητικές τέχνες με αρετή και το πνεύμα που ορίζει η Πρόμαχος Αθηνά.

Πόσες τέτοιες πολεμικές τέχνες έχουν απομείνει ζωντανές κουβαλώντας αυτή την αρχέγονη και αληθή γνώση;; Η απάντηση είναι απλή, αρκεί να κάνει κάποιος τους κατάλληλους συνειρμούς. Αρκεί να πάρει κανείς την ιστορία του κάθε λαού που προωθεί το δικό του σύστημα μάχης και να δει πόσες μάχες σώμα με σώμα και τι πολεμική εμπειρία έχει αυτός ο λαός;

Σίγουρα πάντως αρκετοί λαοί προτού γίνουν της μόδας οι Ισραηλίτικες και Φιλιπινέζικες πολεμικές τέχνες κ.α.

Αν μη τι άλλο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να διεκδικούμε σίγουρα μια θέση στις πρώτες. Όχι για τα κατορθώματα των αρχαίων προγόνων μας, αλλά για τα κατορθώματα του 19^ου αιώνα, που είναι κοντά μας. Γι αυτό δημιουργήθηκαν το Πάμμαχον και οι Τριμερείς Αρχαίες Ελληνικές Πολεμικές Τέχνες (TAGMA) που ενώνουν το χθες με το σήμερα με κύριο χαρακτηριστικό την συνέχεια αυτής της παγωμένης και όχι χαμένης γνώσης, και σκοπό την δημιουργία αποφασιστικών ανθρώπων – μαχητών και όχι αρκούδες των σπηλαίων.

Αφιερωμένο σε αυτούς που με βοήθησαν, με τον δικό τους τρόπο ο καθένας, να βρω την Ειμαρμένη μου, Κώστα Δερβένη και Γιάννη Καραγεωργίου.